Znieruchomienia

[czarnowidz]

Miejsca,
w których bywa się przypadkiem,
jednak tkwią, jak drzazga,

nim zabliźni je czas. Upływasz
razem z nim. Jednostajnie, bezradność
rzuca kłody pod słowa.

[Vesper]

Boleśnie prawdziwy wiersz.
Bezradność to okropny, paraliżujący stan, który spycha w nicość. Nie tylko

rzuca kłody pod słowa

, ale nade wszystko zabija człowieka. Powoli i skutecznie.

Twoje teksty mocno oddziałują.

[księżycowa]

No i znieruchomiałam
Niezwykle odczuwalny tekst.
Niemoc wyniszcza, dlatego jeśli tylko jest cień nadziei, musimy z niego skorzystać usuwając kłody najdalej jak się da. Słowa to ptaki i choć trudno czasami im się wzbić (wypowiedzieć je) trzeba dać im szansę, nie można pozwolić by podcięto im skrzydła.

nim zabliźni je czas. Upływasz
razem z nim.

To bardzo prawdziwe.
Czas który nie upływa jest iluzją.
Pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Twoje wiersze są bardzo prawdziwe, potrafią bezbłędnie interpretować rzeczywistość. Bo ona taka jest... Pisałem już kiedyś, że Twoje pisanie jest mi bardzo bliskie....

Pozdrawiam

[maybe]

Twoje wiersze zatrzymują niezmiennie

[Liliana]

Twoje wiersze zatrzymują niezmiennie

Podzielam zdanie maybe.
Czytam Twoje wiersze, ale nie zawsze zostawiam ślad.

[Krystyna Morawska]

Wiersz bardzo mi bliski, jak każdy Twój - pozdrawiam.

[Plejada]

Piękny wiersz. Czytałam tu inne utwory, ale ten wart jest zatrzymania.

[Mariola Kruszewska]

bezradność
rzuca kłody pod słowa.

Tym razem tylko to. Zabliźnianie przez czas mocno wyeksploatowane, podobnie jak miejsca-drzazgi. Pozdrawiam.