Iwan Bunin - Październikowy świt

[Liliana]

Październikowy świt

Pobladła nocka, odchodzi księżyc
za rzekę niczym czerwony sierp.
Na sennych łąkach rosa się srebrzy,
tatarak zszarzał w oparach mgielnych,
wiatr przez bylinę z poszumem mknie.

Wieś śpi spokojnie. W kaplicy lampka
roztacza wkoło zmęczony blask.
W drżącym półmroku na zziębłych sadach
stepowe zimno falą osiada…
Powoli wstaje rumiany brzask.


Октябрьский рассвет

Ночь побледнела, и месяц садится
За реку красным серпом.
Сонный туман на лугах серебрится,
Черный камыш отсырел и дымится,
Ветер шуршит камышом.

Тишь на деревне. В часовне лампада
Меркнет, устало горя.
В трепетный сумрак озябшего сада
Льется со степи волнами прохлада…
Медленно рдеет заря.

1887

[Grain]

Gdzie indziej pisałem.

[Liliana]

Gdzie indziej pisałem.

Czytałam, ale nie zdążyłam odpowiedzieć. Niczym czerwony sierp odnosi się do księżyca. Czyżby to było tak niejasne?

[Grain]

za rzekę czerwonym sierpem - to jest po oryginale - czyżby zbyt trudne

niczym czerwony sierp - wtedy by chodziło o przebieg, kształt koryta rzeki

a gdybyś zapisała odchodzi niczym czerwony sierp za rzekę - to też bym kupił

ociupina logiki poezji nie zaszkodzi

jak chcesz mieć racje - nic tu po mnie

[Liliana]

Ja biorę pod uwagę wszystkie komentarze, powinieneś to wiedzieć, bo trochę się już znamy (i szanujemy, mam nadzieję). Nie chodzi mi o to, żebyś przyznawal mi rację. Zastanowię się nad Twoimi uwagami. Nie jest łatwo tak na hop siup wprowadzić zmiany w wierszu rymowanym, trzeba mysleć nie tylko o treści, ale też i o rymie. Takie to problemy tlumaczy. Dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam, Liliana

[Grain]

Widać nie znam się.
Przyznaję z pokorą.
Pozdrawiam.

[Liliana]

Nic się nie stało, Ty nie piszesz wierszy rymowanych, więc nie musisz znać się na takich drobiazgach.
Nie odniosłam się poprzednio do Twoich propozycji, więc jeszcze gwoli wyjaśnienia:

za rzekę czerwonym sierpem - to jest po oryginale - czyżby zbyt trudne

Sierpem nie jest zbyt trudne, podobnie jak za rzeką, ale chodzi o to, że tu ma być rym męski (wyraz jednosylabowy). Gdybym dała sierpem lub za rzeką, to musiałabym zmienić wszystkie wersy z rymem męskim, a chciałam zachować rytm oryginału.

Pozdrawiam, Liliana

[Vesper]

Powoli wstaje rumiany brzask.

I właśnie dla takich widoków warto czekać na październik

Pozdrawiam, Liliano

[ćma]

Wieś śpi spokojnie. W kaplicy lampka
roztacza wkoło zmęczony blask.
W drżącym półmroku na zziębłych sadach
stepowe zimno falą osiada…

Piękny obraz - aż się czuje ten mrok i to zimno.
Według mnie, dwa pierwsze wersy utworu są wystarczająco czytelne. Wiersz ładnie płynie. Te "senne łąki (...) w oparach mgielnych" są bardzo klimatyczne. Lubię taką jesienną nostalgię.
Pozdrawiam serdecznie

[Liliana]

Powoli wstaje rumiany brzask.
I właśnie dla takich widoków warto czekać na październik

Też tak uważam, Vesper.

Pozdrawiam serdecznie

Piękny obraz - aż się czuje ten mrok i to zimno.
Według mnie, dwa pierwsze wersy utworu są wystarczająco czytelne.

Dziękuję, ćmo.

Te "senne łąki (...) w oparach mgielnych" są bardzo klimatyczne. Lubię taką jesienną nostalgię.

Miło mi, ćmo. Jeśli chodzi o wers 3. to chciałam uniknąć powtórzenia:
mgła (jak jest w oryginale) - mgielnych i dlatego zdecydowałam się na lekką zmianę w tym wersie. Gdybym napisała senna mgła na łąkach się srebrzy, inaczej rozłożyłyby się akcenty i brakłoby jednej zgłoski.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie

[ćma]

Liliano, dziękuję za wyjaśnienia. W poprzedniej wersji komentarza zapytałam o wers 3. Jednak po ponownym przeczytaniu wiersza zauważyłam powtórzenie mgła - mgielny. W rezultacie zrezygnowałam z pytania. Twoje wyjaśnienie to potwierdza. Dziękuję bardzo

[Liliana]

Liliano, dziękuję za wyjaśnienia.

Zamieściłam to wyjaśnienie, ćmo, bo zdążyłam przeczytać Twoją poprzednią wersję i zapytanie o ten wers.
Miłego wieczoru!