kobieta bez perły Vermeera

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Beata
Posty: 646
Rejestracja: ndz 19 lip, 2009
Lokalizacja: Mazowsze

Post autor: Beata »

pani tu nie było
gdy bóg stwarzał sprytnych
ociepleniu atmosfery towarzyszy
postępujące lodowacenie uczuć
to oczywiste i nie stanowi
materiału na globalnego newsa

pani boi się
gwałtownych zmian pogody
nietoperze słyszą jak nocą ciepłem
stóp obłaskawia podłogę
między szparami błyska zgubiona perła
okruchy bułki i czas zaprzeszły

kobiecość pani nic nie traci
mimo jego nieważkości
wyblakłej poślubnie ściany
tęczy neonów na brudnej szklance

zapamiętany ze snu śpiew na głosy
kiełkuje na płótnie własną barwą
tak dziecinnie łatwo drobnymi pięściami
przegonić warczącą w ruinach pumę


lipiec 2009
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Beata, łącznie zmieniany 1 raz.
błyszcz własnym światłem

***
"Dziś nie szuka nikt piękna... żaden poeta -
Żaden sztukmistrz - amator - żadna kobieta -
Dziś szuka się tego, co jest powabne,
I tego - co jest uderzające!" (Norwid)