Pejzaż śródletni

[NathirPasza]

kto kogo ze skóry obdarł
w dniach gdy nawet Matka Boska zdrowo popijała
chyląc czoło w kierunku stryczka
prawdopodobnie przeznaczonego dla mnie
chociaż do dziś nie narzekam na brak tlenu

może i szkoda

elastyczność kojarzy mi się z męczeństwem
sierpniowego popołudnia z butelką piwa w dłoni
i znienawidzonym miastem know – how
tuż nad powierzchnią tęsknoty za życiem

marynowane ślepia brunetki pod powiekami
ciemny błękit
połączenie przyprawia o pawia a jednak współczuję
myślę że miłość do ludzi nie ma już sensu
i tak wszyscy szaleją za iPodami

a ja co tu robię

siedzę na ławce i śledzę kolejnego rzeźnika
chyba już wiem z kogo ta skóra