Przed chwilą zgasły świece

[wierszopis]

Przed chwilą zgasły świece.
Ich blask zdawał się konkurować
Z twoimi oczami. Mogłoby się zdawać,
Że nie ma drugiej takiej pary na świecie.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
A ja wciąż próbuję przemycić dla siebie
Roześmiane oczy, z zaciekawieniem wpatrzone we mnie.
A ja nadal próbuję przemycić dla siebie
Błysk w nocy i usta niemalowane pięknie.
A ja ciągle mam twoje zdjęcie w kieszeni
I obawiam się dwóch kieszonkowców skrytych za rogiem.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Chociaż staram się umieścić
Ciebie gdzieś między prawdą a bogiem,
Między prawdą a bogiem.

[Mariola Kruszewska]

Może dlatego, ze jestes muzykiem, Twój tekst z powtórzeniami wydaje mi się tekstem piosenki z refrenikami. [quote=""wierszopis""]zdawał się konkurować
Z twoimi oczami. Mogłoby się zdawać, [/quote]ale tu ani refren, ani ozdóbka wzmacniająca, tylko zwyczajnie do wymiany.
Tekst poprowadzony narracyjnie, gładko, z ładnym zamknięciem - spojrzeniem na frazeologizm z innej strony[quote=""wierszopis""]staram się umieścić
Ciebie gdzieś między prawdą a bogiem, [/quote]
Najbardziej spodobała mi się metafora ze zdjęciem i kieszonkowcami. Pilnuj jej, peelu, złodzieje kradną nie tylko zdjęcia.

Witaj w Ogrodzie! :hejka:

[Ninoczka]

Znam ten wiersz i dalej twierdzę, że jest świetnie poprowadzony!

[megi]

[quote=""wierszopis""]A ja ciągle mam twoje zdjęcie w kieszeni
I obawiam się dwóch kieszonkowców skrytych za rogiem. [/quote]to najciekawszy fragment wiersza

[Tomasz Kowalczyk]

Podobnie jak Emde na początku byłem zdania, że wiersz ów jest tekstem piosenki.
[quote=""wierszopis""]. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . [/quote]
Kropki oddzielające zwrotki są niepotrzebne.
No i powtórzenia... Gdybyś je usunął...
[quote=""wierszopis""]Błysk w nocy i usta nie malowane pięknie. [/quote]
"Niemalowane" piszemy łącznie.

Pozdrawiam

Tomek

[Anonymous]

Patrząc tylko na graficzną szatę tekstu zastanawiają mnie kropki. Jaką mają tu funkcję? Dzielą? Dzielą strofy, więc to jest podwójne oddzielenie? Granicą, której nie da się przedrzeć, też nie jest - ma luki.

[quote=""wierszopis""]Przed chwilą zgasły świece.
Ich blask zdawał się konkurować
Z twoimi oczami. Mogłoby się zdawać,
Że nie ma drugiej takiej pary na świecie.[/quote]
Zastanowiłabym się nad nieco inną interpunkcją, po same oczy zrobiłabym zdanie wprowadzający. "Ich" też średnio mi się widzi. Gdyby pokombinować coś w ten deseń:

Przed chwilą zgasły świece, których blask
Zdawał się konkurować z twoimi oczami.
Mogłoby się zdawać, że nie ma drugiej takiej
pary na świecie.
[kiedy parę przerzucimy do następnego wersu to wytworzy się jeszcze coś poza parą ;)]

A ja wciąż próbuję przemycić dla siebie
Roześmiane oczy, z zaciekawieniem wpatrzone we mnie.
A ja nadal próbuję przemycić dla siebie
Błysk w nocy i usta nie malowane pięknie.
A ja ciągle mam twoje zdjęcie w kieszeni
I obawiam się dwóch kieszonkowców skrytych za rogiem.

"Oczy" w zbyt bliskim sąsiedztwie. O niemalowanych już chyba przedmówca jakiś wspomniał. I jeszcze to pięknie - pamiętam jak w czasach licealnych przed maturą nauczycielka cały czas nam powtarzała, żeby nie używać słowa 'beautiful', ponieważ ma tyle synonimów, że komisja z góry wtedy zakłada słowną biedotę. Wydaje mi się, że nasze polskie "pięknie" też już się nadużyło, pościerało.

Chociaż staram się umieścić
Ciebie gdzieś między prawdą a bogiem,
Między prawdą a bogiem.

Między snem a jawą, między piekłem a niebiem, między ziemią a niebiem, itd. A jeśli bóg - bez względu na wyznanie, psychologię - jest równoznaczny z prawdą? To gdzie ją upchnąć? Jako czytelnikowi takie pytanie dźwięczy mi w głowie.

[wierszopis]

[quote=""anima""]Cytat:
Chociaż staram się umieścić
Ciebie gdzieś między prawdą a bogiem,
Między prawdą a bogiem.

Między snem a jawą, między piekłem a niebiem, między ziemią a niebiem, itd. A jeśli bóg - bez względu na wyznanie, psychologię - jest równoznaczny z prawdą? To gdzie ją upchnąć? Jako czytelnikowi takie pytanie dźwięczy mi w głowie.[/quote]

Gdybym ja, jako czytelnik, postawił znak równości pomiędzy bogiem i prawdą, to zwrot "staram się umieścić ciebie gdzieś między prawdą a bogiem" zinterpretowałbym jako uznanie osoby, o której mowa w tekście, jako niezaprzeczalnie (i w każdym aspekcie) prawdziwej.

Patrząc tylko na graficzną szatę tekstu zastanawiają mnie kropki. Jaką mają tu funkcję? Dzielą? Dzielą strofy, więc to jest podwójne oddzielenie? Granicą, której nie da się przedrzeć, też nie jest - ma luki.

Kropki oddzielające poszczególne strofy w zamierzeniu nie miały uwypuklać granic pomiędzy nimi. Jest to racze moja forma hołdu dla poety, który w swej twórczości nie stronił od "graficznych upiększeń" w stylu kropek, gwiazdek etc. Bynajmniej nie stosowanych do "graficznego upiększenia" kawałka papieru zapisanego literami zbitymi w słowa...