Nowy ład

[Jan Stanisław Kiczor]

Nowy ład


Złożyłem świat swój cały w kosteczkę ubrania.
I życie poskładałem. Schowałem do szafki.
Wspomnienia w małej paczce leżą z boku ławki.
Nic nowego spojrzenia w przyszłość nie zasłania.

Żadnego i nikomu nie dałem przesłania.
Na widok otoczenia dostawałem czkawki
I światowe dramaty były jak zabawki
Które huragan duszy przez salon przegania..

Spróbuję myśli swoje nauczyć porządku.
Rozwiązać ten dylemat: że życie nadzieją
Świeżą wstążką powiązać byty w nowym wątku.

Nie mam nic oprócz duszy, żadnego majątku.
Serce mogę uczynić świata kaznodzieją
Co ukochać chce wszystkich. Wszystkich - bez wyjątku.