Jednym wierszem: Larry Lewis - Odczyty po francusku

[Korien]

[size=99px]Larry Lewis[/size] (1946-1996)



[size=99px]Odczyty po francusku[/size]


1.

Spoglądając w oczy Gerarda De Nerval
Zauważasz gigantyczne morskie kraby.
A dzieje się to,
Gdy patrzysz w oczy Gerarda de Nerval,
Zawsze to samo: gigantyczne morskie kraby,
Pazury w ich mętnych czerwonych kaburach
poruszają się, odrobinę niepewnie.


2.

Natomiast patrzenie w oczy Pierre’a Reverdy
Jest jak wyrzucenie strony z recenzją
Na deszcz
A potem samotna przejażdżka metrem.

Ponadto, to jest jak unikanie swojego ojca.
Ty się kryjesz, a on szuka ciebie
Pod każdym krzaczkiem; jest wciąż bliżej
I bliżej. Możesz go zignorować,
Co więcej?


3.

W każdym bądź razie, wkrótce samotnie jedziesz metrem,
Co jest nieważne.
Ważne jest to, by unikać
Spoglądania zbyt blisko oczu twojego ojca,
Tego bezdusznego zaćmienia.

[tsm]

świetna robota ewidentnie masz do tego talent, bo przeciez czujesz to bo sam piszesz...rozwijaj się w tym kierunku..to może byc twoja przyszłośc.!! <img> <img>

[Korien]

[size=99px]Moja przyszłość...brzmi poważnie... raczej nie skorzystam. Inaczej mi się ona widzi; ciut więcej chaosu, kropla wieczności i pędzący marazm - chociaż w tym ostatnim przebrzmiewa ambicja, więc może coś jednak...kilka brodawek na twarz - nie zaszkodzi.[/size]


A wiersz rzeczywiście, co tu wiele mówić, przedni, uroczy i ojciec oddany perfekcyjnie, tak na marginesie ułożony, a jednak cenny obraz.