moje przedwiośnie

[Colett]

jeszcze widzę biały konar
wśród gałęzi ciągle nagich
zmrok nadchodzi strojąc w powab
stare trawy

w oknach cienie powtulane
w zeszłoroczne smugi słońca
nie wiem ile zasad złamię
aby zostać

jeszcze słyszę serenady
drżące nocą gdzieś za oknem
ptasi trel już przestał drażnić
gdy świat moknie

w parasolach się przebudza
rytm sprzed laty bossa-novy
spod kaloszy w deszczu strugach
tęcza wody

jeszcze myślę o tych miejscach
które kiedyś twoje dłonie
rozgrzewały - by od wnętrza
objął płomień

zanim kartka się zdążyła
zarumienić nowym wierszem
czas zaklinam by się wstrzymał
czekam jeszcze