Przyroda ojczysta

[stary krab]

[size=99px]Rozdział dziewiąty – dzięcioły[/size]

Dzięcioł czarny – przynależy do rodziny dzięciołowatych. Pożyteczny.
Duży, przeważnie dłuższy niżeli dzięcioł duży, rozczapierzenie skrzydeł sześćdziesiąt – siedemdziesiąt. Czarny, prócz czerwonej czapeczki. Żona czarnego dzięcioła z mniejszą, młodsze z jaśniejszą. Zamieszkuje duże dziuple, o postrzępionych brzegach, w przepastnych starodrzewach świerczynowych, rzadziej w mieszanych. Żywi się różnymi robaczkami, pokracznymi żukami i poczwarami, wydziobuje z murszu na karczowiskach. Dżdżownice też spożywa, jaszczurkami gardzi.

Dzięcioł duży również należy do dzięciołowatych. Dużo większy niż czyżyk, acz mniejszy od dzięcioła czarnego. Rozczapierzenie skrzydeł czterdzieści. W upierzeniu wyszczególniamy czarny, bledszy beżowy i czerwony. Samczyki i młodzież dzięcioła dużego przybierają czerwone czapeczki. Od przeróżnych dzięciołów odróżnić można, gdyż boczki beżowej szyi przepierza czarna poprzeczka. Spożywa poczwarki wyszukane w szczelinach uszkodzeń drzewnych, przesuszone czereśnie, także pożytki z szyszek. Wcześniej szuka szczeliny w drzewie, tudzież głębszej szczeliny w korze, gdyż korzysta z łuszczarki do szyszek, czyli prześmiesznej, acz pożytecznej „kuźni”. Łuszcząc szyszki koszmarnie zanieczyszcza poszycie.