swoboda ducha

[Anonymous]

[size=99px]swoboda ducha [/size]


sobie...za całokształt


swobodniej w duchu gdy się krwi upuści
na biały papier tworząc polską flagę
zmęczone szepną jakoś wrócił
dzień który z tobą przyniósł zamęt

swobodniej w duchu kiedy duch wypływa
a ciepło zimno przestaje się liczyć
zasnąłeś chłopcze nad butelką piwa
przykryty flagą ulicznic

a teraz tworzysz zostawiając wiarę
zamknięte oczy wiraże tajemnic
gdy matka polka spaliła firmament
nieboskłon się ściemnił

dla siebie tworząc i przez siebie
popłyniesz chłopcze banałami
czy jednak obok starczy ścieżek
przed twymi drzwiami (?)

listopad 08

[Mariola Kruszewska]

Nieścisłości rytmiczne utrudniają skupienie się nad treścią - przesłaniem wiersza. Na początku wydaje się, że masz jakiś plan co do sylab, potem ten plan bierze w łeb.
Celowy to zabieg czy nie - uparcie przywodzi na myśl "Elegię o..." Baczyńskiego, ale wiesz, gdy się zestawia utwór z utworem Mistrza, raczej Mistrz górą.

[Anonymous]

masz rację Mariolu, nieścisłości rytmiczne były zamierzone.
co do Baczyńskiego, nawet nie śmiem się z nim porównywać ;)

dzięki za chwilę uwagi:*


pozdr.

[skaranie boskie]

[quote=""Paweł Artomiuk""]czy jednak obok starczy ścieżek
przed twymi drzwiami (?)[/quote]


Ścieżki wytyczą się same.
Ważne, żeby chcieć po nich chodzić...
Ładnie ujęte. Coś do zramolałegu skarania zaśpiewało :-/

[Anonymous]

nie będę go zmieniał, polubiłem ten wiersz... wszak sam go sobie dedykowałem <img>

dzięki za poświęcony czas <img>


pozdr.