sygnały w eterze

[Gloinnen]

popatrzmy na zmęczone dzielnice
inne kobiety nie tak piękne
umalowane pachnące
powoli wydreptują ścieżki
w obco brzmiących wieczorach

wielojęzyczny gwar
snuje się
wokół iglic wbitych
w gwiazdy

przekrzykują się radiostacje

pochylamy się nad butelkami
po piwie których kształty
są zbyt ludzkie
szyje zielone ze strachu

tylko tak
próbujemy zrozumieć
lepiej własny gniew
niż zdradzają
codzienne ruchy oplatające
balkony

miasta poranione
bagnetami świateł
w najczulszy punkt snu
krzyczą