Okno. Wiosna'86

[Gloinnen]

I

okno. otwarte na
świąteczne place
mają swoje pięć minut
z lotu ptaka.
wiosenne porządki
w całym mieście mnóstwo plakatów
i frywolne przyśpiewki
spod diabelskiego młyna.
na szybie owadzie skrzydła
ponaklejał wiatr
pachnie spacerami.

II

zardzewiały las
przez jedną noc rozszczepił się
na śmiercionośne drzazgi
rozsypał po dachach
niewidzialną gorycz
spijały ulice
zdziwione przedwczesnym pochodem.

nie wiedzieli czy zdążą
przeszyci promieniami
kaleczącymi podstępnie
myśli o powrocie
osiadły na framugach.

III

okno.
do naga starte.
dzień wbija ostrza
w rozdziawione skrzydła
nie przytną już palców.

na parapecie dogorywa
posolony gruzem dziecięcy rysunek.

czas zastygł w skrzepach
bez wspomnień.