(nie będzie więcej tamtego lata)

[alouette]

W dzieciństwie, do szkoły, nie jeździliśmy busami,
chodziliśmy pieszo ?całą watahą? lub jeździliśmy na rowerach.
Latem, po skończonych lekcjach, zamiast prosto do domu, szliśmy nad rzekę.
Z wyrwanych z brzegu darni, budowaliśmy tamę.
Rzeczka zalewała pola uprawne, co nie podobało się ich właścicielom.
Potem bawiliśmy się, szukając otoczaków i larw zakotwiczonych przy źdźbłach.
Chłopcy robili nawet zawody pływackie zdzierając kolana o dno
(przy moście, było ono wyłożone kamiennymi klockami).
Zazwyczaj przebieraliśmy się za krzakiem dzikiej róży, który rósł na brzegu,
chude ciałka suszyliśmy na barierkach mostu, dojadając kanapki ze szkoły.
W drodze powrotnej kradliśmy wiśnie rosnące za płotem u sąsiada,
zresztą wypady na ?dziorgę? nie należały do rzadkości,
w końcu Pan Bóg kazał się dzielić.
Nigdy nie wygrałam w pluciu pestką na odległość, nigdy też,
nie byłam mistrzynią w jedzeniu liści pokrzywy. Mimo to,
wciąż przywołuję te chwile pachnące skoszoną trawą i dymem z ogniska,
w którym spaliłam trampki made in china.
To mogłoby jeszcze nam się przydarzyć:
smak dojrzałych w słońcu poziomek, księżyc pijany od taniego wina,
pierwsze zakochanie i pocałunek pod kasztanowcem.
Nie będzie więcej tamtego lata.

[telfor]

Pierwsze wrażenie: Uuuu, za dużo!
zdecydowanie do obcięcia, nie rób nam tu opowiadania:
już pierwszy wers:

W dzieciństwie, do szkoły, nie jeździliśmy busami,
chodziliśmy pieszo ?całą watachą? lub jeździliśmy na rowerach.

-->
do szkoły chodziliśmy całą watahą,
na pieszo. lub z rowerami.

itd...

zresztą Świetlicki daje świetny przykład jak zbudować wiersz obrazami:
http://www.youtube.com/watch?v=lQiStxXnofg

[Tomasz Kowalczyk]

To z pewnością nie jest wiersz bez względu na subiektywne literackie "widzimisię" komentatorów. Dla mnie powyższy tekst stanowi jedynie literacką wprawkę, ponieważ nie widzę w nim nic ciekawego, co mogłoby zainteresować.

Pozdrawiam

Tomek

[julia jaz]

Fakt, wiersz to nie jest. Ale jeśli autor ma dużo samozaparcia to może zrobi z tego wiersz. Miłego...

[Gloinnen]

Słusznie wszyscy mówią. Wiersz jest przegadany, wiele elementów powtarza się niepotrzebnie. Odchudź tekst. Odchudź długie i zamotane zdania. Popracuj nad wersyfikacją (to wbrew pozorom bardzo ważny element wiersza). Postaraj się być bardziej syntetyczna, a nie rozwlekła. Pokażę Ci, o co chodzi (mniej więcej) na fragmencie:

Latem, po skończonych lekcjach, zamiast prosto do domu, szliśmy nad rzekę.
Z wyrwanych z brzegu darni, budowaliśmy tamę.
Rzeczka zalewała pola uprawne, co nie podobało się ich właścicielom.
Potem bawiliśmy się, szukając otoczaków i larw zakotwiczonych przy źdźbłach.
Chłopcy robili nawet zawody pływackie zdzierając kolana o dno
(przy moście, było ono wyłożone kamiennymi klockami).

Latem po skończonych lekcjach szliśmy nad rzekę /zamiast prosto do domu - niepotrzebne/
która zalewała pola uprawne /co nie podobało się...itd. - absolutnie niepotrzebne/
potem szukaliśmy otoczaków
i larw zakotwiczonych przy źdźbłach
chłopcy zdzierali kolana o dno przy moście
wyłożone kamiennymi klockami

itd. itp.
A, i jeszcze jedno. Kreślisz ładny obraz z przeszłości, ale "nie będzie więcej tamtego lata" to zbyt płytka pointa.

Pozdrawiam,
Glóinnen

[Jan Stanisław Kiczor]

No i co by nie chcieć powiedzieć, z przedmówcami zgodzić się wypada.

[alouette]

czy istnieje możliwość przeniesienia tego tekstu do "proza na granicy poezji"?

[Tomasz Kowalczyk]

Istnieje.

[alouette]

to ja chętnie skorzystam

[alouette]

dziękuję, chyba tu trochę zostanę