Perełka

[Gloinnen]

Perły sypiesz przed wieprze. Rozwieszasz lampiony
Żeby szlaki rozjaśnić. Po co tak się szarpiesz?
Kubeł pomyj wyleją na Twoją latarnię.
Czemu więc wśród idiotów chcesz jasność roztrwonić?

Szkiełko w dłoni ściskając wierzą, że to diament;
Prawisz im coś o gwiazdach ? oni gówno wolą.
Choć Ty tak bardzo chciałbyś być gorącą kroplą,
Która uparcie drąży nieprzyjazną skałę.

Gbura dać Ci raczyli miano i mądrali,
Nigdy nie zmienią zdania; wciąż wołasz na puszczy.
Szkoda pieśni wiosenne wlewać w głuche uszy,
Wersy dźwięczne podsuwać; nie będą czytali.

Zostaw ich samych sobie; niech próchnem, jak dzieci
Bawią się, zowiąc złotem, bo przecież też świeci.