In vitro
Moderator: Tomasz Kowalczyk
In vitro (dyptyk)
*
Kamień odrzucony przez budowniczych
zastygł w ciekłym azocie.
Precyzja. Każdy szczegół został
zakodowany: niebieskie oczy, pieprzyk na lewym udzie,
umysł ścisły, z naciskiem na geometrię wykreślną.
Lecz właśnie tę kombinację
(podobnie jak wiele innych)
ominęło tchnienie; zapadło się w praocean.
**
Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie. Ale szlak
już dogasa, furtian zadrutował bramę.
Lata nieskończenie wsączają się w glinę,
lodowce kamieniami przegryzają rozdroża
przewrotnie
śmierć jest bezradna
wobec niepowołanych.
*
Kamień odrzucony przez budowniczych
zastygł w ciekłym azocie.
Precyzja. Każdy szczegół został
zakodowany: niebieskie oczy, pieprzyk na lewym udzie,
umysł ścisły, z naciskiem na geometrię wykreślną.
Lecz właśnie tę kombinację
(podobnie jak wiele innych)
ominęło tchnienie; zapadło się w praocean.
**
Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie. Ale szlak
już dogasa, furtian zadrutował bramę.
Lata nieskończenie wsączają się w glinę,
lodowce kamieniami przegryzają rozdroża
przewrotnie
śmierć jest bezradna
wobec niepowołanych.
Dobro i zło należy pamiętać wiecznie. Dobro, ponieważ wspomnienie, że kiedyś nam je wyświadczono, uszlachetnia nas. Zło, ponieważ od chwili, w której je nam wyrządzono, spoczywa na nas obowiązek odpłacenia za nie dobrem.
/M. Gogol
/M. Gogol