Liryczne skutki nadużywania samogonu ;)

[Gloinnen]

Na szybach pyłem ametystowym
noc się skropliła.
Deszcz niczym bimber strzelił do głowy.
Właśnie ta chwila -
myśli kosmate wpuszcza przez okno;
sen nic nie pomógł.
pod rękę z wiatrem mkną pod nieboskłon
globy bez domów.
Co tu się dzieje? ? zaraz zobaczysz.
W górę kurtyna!
Spójrz - oto wena wkłada pstrokaty
Strój arlekina.
Ironia z chandrą tańczą w duecie,
trzeszczy latarnia;
cholera wzięła marną orkiestrę
I didaskalia.

***
Aż w półmrok cisza wdarła się - wreszcie
koniec zabawy.
Czas witać ranek mokrym falsetem
w pustej sypialni.