...To Pewnie Bez Znaczenia

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Mithril

Post autor: Mithril »

Dlaczego innym piórom sprawia taką trudność, być po prostu? Być chwilą. Zastanowieniem. Krążą w necie wyładowując swoje frustracje pod różnymi nick`ami. Dlaczego uzurpują sobie prawo do jedynie słusznego słowa, obrażając niekiedy inne znamienitsze od nich pióra? Jest to żałosne, urągające szacunkowi, sprawiedliwości i uczciwości w słowie, gdzie bardzo często owi piewcy znamionują się wrażliwością – nie mogę tego pojąć. O tyle jest mi trudno, że pośród nich można wydobyć naprawdę piękne cienie – delikatne w słowie, przejrzyste i przestronne, a w rekomentarzach tak stronnicze, gwałtowne i wulgarne. Tak – mam świadomość, że net daje możliwość wejścia w wirtual osobom zaburzonym, chorym, samotnym, a nawet znanym piórom, które w necie mają studnię upustu i misję gnębienia młodej konkurencji, którą należałoby wesprzeć, a nie niszczyć. Co sprawia, że jest mi smutno…
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Mithril, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Hekate
Posty: 229
Rejestracja: czw 02 paź, 2008
Lokalizacja: z cyrku

Post autor: Hekate »

.

Mithril....a cóż Ci...świat się objawił w tej chwili...:):)
przecież wiesz że życie tak właśnie wygląda..."pozory, pozory tutaj są ogromne"
mogę jedno Ci powiedzieć...choć jestem pewna że sam to dobrze wiesz...
sztuka -to nie człowiek-nie życie-a twór osobny

wystarczy znać osobiście paru artystów , ich decyzje szamotaninę..przeczytać parę biografii
szewc który robi piękne trzewiki nie musi być aniołem...
nie ma spójności...bo to jest tylko blichtr...
wiem...pewnie chodzi Ci o kondycje człowieka o jego kulturę i wrażliwość...
otóż moim zdaniem wrażliwość nie jest tylko pozytywną cechą...często ludzie wrażliwi choć pięknie umieją się wypowiadać (przez sztukę też) są równie bardzo okrutni co wrażliwi..ponieważ być może ich wrażliwość jest nie dojrzała ...jednym słowem są przewrażliwieni a szczególnie na własnym punkcie...

To chyba tak jak czujesz kiedy ktoś kogo kochasz i ufasz...nagle okazuje swoją inną stronę ( bo przecież każdy ma w sobie potencjalnie anioła i diabła)

i nagle Twoje nadzieje i oczekiwania zwracają się winna stronę ... bo nie ma Aniołów wśród nas...(chyba że Ty masz takie szczęście Mithril że anioły spotykasz..:))
Chyba wiem o co Ci chodzi czemu się tak martwisz...taki żal...ale to żal do...tego co jest...i nie da się nic na to poradzić Mith...
Albo ktoś potrafi być obiektywny albo nie...(wiem że Ty jesteś bardzo delikatny w swoich osądach... ale zastanów się dlaczego? czy nie dla tego że jesteś pewien swojego świata...swoich myśli i postrzegania...czy nie dla tego że potrafisz akceptować i rozumiesz "inność" "światów" że rozumiesz "konstrukcje"?)

Zachowanie zależy też od różnych okoliczności , nastrojów i rzadko kto ma tyle klasy i dobrego wychowania i nie każdy potrafi panować nad swoimi emocjami i zachciankami...
Nie każdy też o to dba...po prostu...
A właśnie dla tego Mithril...ja nie lubię internetu...bo moim zdaniem generuje wręcz takie możliwości...możliwości nie brania odpowiedzialności
za swoje własne zachowani...za SŁOWA


"myślą , mową , uczynkiem i zaniedbaniem...."
dla mnie zawsze się to równało
ale człowiek wykorzystuje wszystkie okazje...aby się to nie równało....
dlaczego?
ano dla zabawy

Ci którzy nie potrzebują się tak bawić to ludzie:

WOLNI , UWOLNIENI, REALIZUJĄCY PASJE, OTWARCI I DOJRZALI

(to się tyczy wszystkich aspektów życia; prywatnego, towarzyskiego, zawodowego i...sztuki)

tak jak w cytacie który mam pod kreską :):) :

" Postaraj się nie mieć zbyt wielu nadziei i obaw - gdyż podsycają one tylko mentalną paplaninę."

hej hej
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Hekate, łącznie zmieniany 1 raz.
" Postaraj się nie mieć zbyt wielu nadziei i obaw - gdyż podsycają one tylko mentalną paplaninę."
Awatar użytkownika
Mariola Kruszewska
Posty: 12383
Rejestracja: czw 24 lip, 2008
Lokalizacja: Mińsk Mazowiecki

Post autor: Mariola Kruszewska »

Chorpor - choroba portalowa, modne ostatnio określenie zarezerwowane dla tych, którzy mylą świat wirtualny z rzeczywistym i przenoszą nań swoje frustracje i żale, z którymi nie potrafią zmierzyć się w realu. To są zwykle mali, podli i tchórzliwi ludzie, naiwnie sądzący, że po przybyciu na kolejny portal pod kolejnym nickiem stają się neofitami. Smród zwykle ciągnie się za nimi, a podły charakter wcześniej czy później i tak wypłynie na wierzch. Kto okazał się chamem na dziesięciu forach, na jedenastym nie będzie rycerzem i prędzej czy później powielająca scenariusz słoma wylezie mu z gumofilców udających lakierki.
A scenariusz ten sam - zwykle na powitanie są mili i nadskakujący, dziękują uniżenie za wszelki przejaw zainteresowania, potem racji długości pobywania na portalach jako starzy wyjadacze uzurpują sobie prawo do pouczania i mędrkowania, czekają na poklask i polerkę nimbu, aż trafiają na odporny i szlachetniejszy kamień, wdają się w pyskówkę i obrażeni, oczywiście niewinni i z "mojszą" racją odchodzą lub zostają zbanowani. Więc idą na inny portal, wylewają żółć na wstrętnych adminów i głupawych userów i zabawa rozpoczyna się od początku. Bo bez niej życie byłoby nudne, bo w życiu są zwykle zerem, a w sieci mogą poudawać mentorów i noblistów. I tylko dziwię się, że nie przeszkadza im obnoszenie łatki z napisem "To ten, co tam, wiesz...", bo potrafią po kilka razy włazić na ten sam portal pod różnym nickiem, udając niewiniątko. A jeszcze bardziej się dziwię, że wierzą w swoją anonimowość.
To jest smutne, to mąci radość wypływającą z pobywania wśród na ogół sympatycznych ludzi, bo a nuż trafi się znów jakaś menda, która wyleje kubeł zimnych pomyj.

Ponieważ na kilku portalach spotkaliśmy się z obrażaniem przez użytkowników userów z innych portali oraz samych portali, czasem jawnym, czasem dla pozoru nieudolnie zakamuflowanym, przyjęliśmy z Tomkiem zasadę dla Ogrodu - o innych forach nie mówimy, by nikogo nie urazić.
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Mariola Kruszewska, łącznie zmieniany 1 raz.
Ojcze nasz, (...) przyjdź królestwo Twoje.

Nie uczę, nie mam patentu na rację. emde
Mithril

Post autor: Mithril »

No właśnie – i nie podawajmy, o jakie portale czy fora idzie…
Najczęściej w sytuacjach, gdzie mam do czynienia z napastliwym i wymądrzającym się typem dobywam dość nietypową fantazję, mianowicie; że typ (najczęściej o zaniżonym poczuciu własnej wartości) dysponuje niezmierzoną ilością wolnego czasu, z tytułu zacementowania go w czterech ścianach samotni własnego domu. Tutaj chciałbym wstępem przeprosić osoby niepełnosprawne, aby nie poczuli się urażeni (przepraszam), ale przedstawia mi się osobnik, który jest skazany na jazdę wózkiem – powód osadzenia jest chyba nie ważny – i dla zabicia czasu dużo czyta, poznaje, uczy się wręcz i serfuje po necie, który też mu dostarcza różnych informacji. Potrafi precyzyjnie znaleźć wszystko, co go interesuje i może to wykorzystać przy ewentualnych potyczkach na forach. Mamy tu osobnika w wozie (i pewnie nie zawsze, ale to moja fantazja), lekko przekrzywionego, z jedną ręką sprawną, którą dryfuje po klawiaturze – frustrata z niezgodą na taki stan rzeczy, że reszta świata jest sprawna i atakuje wszystko i wszystkich, nawet jeżeli np. dany utwór jest w powszechnej opinii znakomity, to dla nich jest to chłam, dno i grafomania – tu oczywiście podpierają się swoją zdobytą z nudów wiedzą aby takowy stan rzeczy udowodnić i leją swoją żółć poprzez klawiaturę z plugawego wnętrza w net. Byłbym niesprawiedliwy, gdybym nie pochwalił się skąd owa fantazja – zdawałoby się przebarwiona i okrutna. Ano stąd, że kiedyś chciałem pomóc osobie na wózku - bez pytania, bo uważałem, to za naturalne – pokonać krawężnik, z którym się mocowała. Jak tylko poczuł, że jestem i usiłuję ingerować padło - „spierdalaj!”. Zamurowało mnie. Coś jeszcze zazgrzytało pod nosem, ale nie byłem zainteresowany, aby odsłuchać wiadomość. Mam serdecznego przyjaciela, który od 18 lat jeździ na wózku i z nim o tym rozmawiałem, powiedział mi; „wiesz Miloś, ci ludzie, nie potrafią znieść woza. Potrafią obrażać nie tylko sprawnych. Na szczęście nie wszyscy są tacy, a ci, co są – nie żal mi ich”. Stąd moja fantazja. Jeszcze raz przepraszam osoby niepełnosprawne, że to fantazja podparta takimi, a nie innymi sytuacjami – rozumiem też niezgodę tych, co zostali z własnej winy czy nie wpętani, w szprychy wózka – ale idąc za przyjacielem, nie usprawiedliwia to ich ewentualnego zachowania i nie tylko ich. Tych, o których pisze Emde też...
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Mithril, łącznie zmieniany 1 raz.
Anonymous

Post autor: Anonymous »

a ja sie nie zgodze co do wierszy jako osobnego świata..owszem tak tez bywa ale jestem przykładem że w życiu jestem taki jak w wierszach..to zalezy do czego ludziom słuszą wiersze..jesli do tylko i wyłąxcznie doredukcji lęku czy innych uczuc nieprzyjemnych pióro ich nie zobowiązuje, w życiu nadal mogą byc twardzi, niemili, wrecz agresywni..jesli zas tak jak dla mnie poezja jest wydobywaniem siebie takiego jakiego czesto tłumię,dławie,przemilczam,ignorujęw realu więc zaczynam siebie widzieć inaczej i t tym samym po mału ten mój poetycki obraz tobiasza zespala się z tym codziennymi poezja mnie łagodzi.. poezja może odzwierciedlać życie..to juz zalezy od stopnia czułości,wrażliwości, potrzeby autentyczności danego piszącego ...napewno ktos jest inny wpolsce,na świecie z takim podejściem...to zalęzy od podejścia do siebie, do poezji, do świata..poz tym macie racje ..wrażliwi bywaj ąnajbardziej okrutni chyba bardziej niż ludzie, którzy sami w sobie sa okrutni..napewno wynika to z niepewności,braku zdrowej samooceny, braku okiełznania wszelkich aspektów wrażliwości, braku wsparcia..ale z drugiej strony tez pióro moze być łagodne a człowiek już nie....niejden poeta projektował inny lepszy obraz siebie na kartce nie mogąc znieść tego jak bardzo są zepsuci,chorzy,zagubieni,samotni...co do agresji na forum to już kwestia kultury, poszanowana dla kogoś i ustosunkowania do internetu..wiadomo że na forum wchodzimy w jakies realcje różne..jesli ktos nie radzi sobie ze stresem i nie próbuje to tym samym internet dają mu możliwośc wyładowania frustracji niestety na kims innym..ja wolę zawsze w zyciu z tym sie uporać więc rzadko raczej zdarzyło mi się wejść w niesnaski ale kazdy ma inne zdanie, inne podejście, mechanike odczuwania emocji i i różny wartsztat większy ,mniejszy lub wrecz ubogi konstruktywnej regulacji uczuć
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Anonymous, łącznie zmieniany 1 raz.
Anonymous

Post autor: Anonymous »

Frustracje frustracjami. Net często wykrzywia obrazy. Nie żebym był adwokatem chamstwa internetowego.
Ale naprawdę uważam, że ciężko tutaj nie widząc człowieka odczytać jego zamiary.
Powiedzmy takie popularne określenie jak " człowieku ciebie chyba porąbało ".
W realu znaczy tyle co - nie zgadzanie się z twoim zdaniem, ale w necie często odbierane jest za atak .
Wiem coś na ten temat, bo często piszę bezpośrednio tak jak myślę. Wybaczcie ale te wszystkie bibułkowe tkliwości kojarzą mi się z barokiem , pudrem i perukami, a to uważam za udawanie czegoś co ani nie jest ładne ani prawdziwe.
Wywodzimy się od dzieci, a one się z tym nie rodzą. Koronki ładnie wyglądają przy damskich majtkach, co nie oznacza że z ust możemy robić brudne gacie.
Wywodzimy się z różnych środowisk, różne są nasze przeszłości. Nie możemy wymagać by ludzie byli jakimi my chcemy.
Myślę że rozwiązanie problemu tkwi w wyczuciu intencji osoby z którą polemizujemy i dokonaniu wyboru czy taka polemika ma sens.
Myślę że Dante się nie obrazi jeśli pozwolę sobie przytoczyć jego nick .
Wielokrotnie się nie zgadzaliśmy w poglądach , opiniach itp. Niejednokrotnie szło między nami na noże . Nie raz mnie tak wkurzył, że gdyby stał obok to bym chyba ...się nie opanował. Ale trudno było odmówić jego racjom logicznego myślenia, choć były to inne racje niż moje. Stąd tak go nie cierpię że aż lubię i szanuję.
Piszę to bo w necie ciężko wyczuć człowieka. Zwłaszcza takiego którego coś ciągnie do poezji. Stereotyp powiada że do poezji ciągnie ludzi bardzo wrażliwych .
Ale niech mnie dunder świśnie jeśli uwierzę,że człowiek wrażliwy to taki który wzdycha do gwiazd i nie ulega negatywnym emocjom. Nie ma takiej możliwości.
Poeci to najczęściej ludzie z którymi nie da się żyć.
Kiedy normalni ludzie się smucą oni szaleją z rozpaczy, kiedy normalni ludzie się uśmiechają oni z tego samego powodu wybuchają histerycznym śmiechem...lub płaczą.
Bo na tym polega nadwrażliwość że czujesz więcej. Ból , radość, gniew..wszystko, a nie wybiórczo. Nie cierpię biografii ale warto do nich zajrzeć.
Wracając do tematu. Jak zatem odróżnić zwykłego chama od człowieka nadwrażliwego nie widząc jego oczu, gestów, mimiki twarzy ? Po intencjach. Sprawdzić je.
Jeśli są takie jak psie gówno na ulicy to po prostu ominąć. Ignorowanie daje najlepsze efekty. Frustracji nie da się wyładować na kimś kto nie reaguje i nie wiesz czy cię czyta.
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Anonymous, łącznie zmieniany 1 raz.
Tomasz Kowalczyk

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

[quote=""Nilmo""]Poeci to najczęściej ludzie z którymi nie da się żyć. [/quote]
Może nie na temat, za co przepraszam, ale... słowa Nilmo coraz częściej powtarza moja żona...

Pozdrawiam

Tomek
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Tomasz Kowalczyk, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Mariola Kruszewska
Posty: 12383
Rejestracja: czw 24 lip, 2008
Lokalizacja: Mińsk Mazowiecki

Post autor: Mariola Kruszewska »

[quote=""Nilmo""]Poeci to najczęściej ludzie z którymi nie da się żyć. [/quote]Znam takie powiedzenie, że poetów powinno się dusić w kołysce. Trudno z nimi żyć, trudno żyć im samym.
Znaczy - chamstwu należy się przeciwstawiać tym drugim - kulturą i godnościom osobistom. Olewać jego krzyki i ignorować plucie. A jeśli to go rozzuchwali tylko? I uzna Cię za człowieka, który się nie umie bronić, za tchórza i uczyni to publicznie? Publicznie znieważy obraźliwymi słowami? Też milczeć?
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Mariola Kruszewska, łącznie zmieniany 1 raz.
Ojcze nasz, (...) przyjdź królestwo Twoje.

Nie uczę, nie mam patentu na rację. emde
Anonymous

Post autor: Anonymous »

[quote=""emde""]Znam takie powiedzenie, że poetów powinno się dusić w kołysce. Trudno z nimi żyć, trudno żyć im samym. [/quote]

normalniejak bym siebie widział w tych słowach...taki jestem...podziwiam moich rodziców że potrafią mnie jeszcze kochac mimo żejestem wybuchowy,niespokojny wewnetrznie i że mam takie huśtawki emocji..normalnie czuję się winny że żyję
:cry: <img>
:smutas: :smutas: :smutas: :smutas:
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Anonymous, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Colett
Posty: 3717
Rejestracja: pt 26 wrz, 2008
Lokalizacja: Gdzieś w Małopolsce

Post autor: Colett »

[quote=""emde""]A jeśli to go rozzuchwali tylko? I uzna Cię za człowieka, który się nie umie bronić, za tchórza i uczyni to publicznie? Publicznie znieważy obraźliwymi słowami? Też milczeć?[/quote]
Nie. wtedy sięgnąc do kroków opisanych w regulaminie a komentarze opornego idywidua zostawić jako nie do usunięcia..by było wiadomo kto i co pisał.
Znaleźć miejsce- schowek takich delikwentów by każdy mógł sprawdzić co taki owaki pisał..bo po tym można rozpoznac kolejny przypadkowy całkiem login słodzący aż do obrzydliwości by niz tego ni z owego walnąć między oczy.

C.
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Colett, łącznie zmieniany 1 raz.
Zaskocz mnie, zaintryguj, zainspiruj
a wtedy - kto wie - może powiem Ci kim jestem...
Awatar użytkownika
Hekate
Posty: 229
Rejestracja: czw 02 paź, 2008
Lokalizacja: z cyrku

Post autor: Hekate »

.

Tobi

jesteś pewien że wiersz, obraz, melodia = świat i życie....?
wiersz, obraz, melodia=człowiek...?
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Hekate, łącznie zmieniany 1 raz.
" Postaraj się nie mieć zbyt wielu nadziei i obaw - gdyż podsycają one tylko mentalną paplaninę."
Anonymous

Post autor: Anonymous »

hekate tzn?
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Anonymous, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Hekate
Posty: 229
Rejestracja: czw 02 paź, 2008
Lokalizacja: z cyrku

Post autor: Hekate »

.

Tobi,


sztuka to nie tylko uzewnętrznianie siebie samego (ocz. mówię o swoim subiektywnym zdaniu...:):))

słyszałam kiedyś taką teorię...że artysta...kiedy "wyśle" w przestrzeń swoje dzieło, to co stworzył .... opublikuje, przedstawi... to już nic nie ma wspólnego ze swoim dziełem...
już jest wtedy "po ptakach"
dlatego trzeba sie upewnić przed "wysłaniem w eter" czy zrobiliśmy wszystko co w naszej mocy dla dzieła...
dlatego czasem nie moge się nadziwić...jak często Ci którzy piszą mają bałagan z umiejscowieniem siebie samych w relacji do tego co zrobili/stworzyli, sa problemy z PL w stosunku do autora i vice versa, widać że jest z tym kłopot...i tak to ważne pytanie

w tym co napisałeś chodzi Ci chyba o szczerość i prawdziwość...tak , zgadzam się to jest konieczne...
ale ...na ile można umieścić siebie i świat...w obrazie , wierszu...trzeba długo i mozolnie ćwiczyć...i czy to jest naprawdę potrzebne...czy to jest najważniejsza sprawa w tworzeniu?
pewnie jest mnóstwo teorii na ten temat...:)
ja już teraz skłaniam się...ku odwrocie od tzw. onanizmu poprzez sztukę...
od "wywalania bebechów", zbytniego podniecania się i emocjonowania ...że oto " ja tworze i chcę tutaj wszystkim pokazać swoje wewnętrze..."
:-D


tak to komicznie opisałam...

no...




pozdrawiam
<img>
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Hekate, łącznie zmieniany 1 raz.
" Postaraj się nie mieć zbyt wielu nadziei i obaw - gdyż podsycają one tylko mentalną paplaninę."
Anonymous

Post autor: Anonymous »

dziekuję za wytłumaczenie ..zależy jak kto traktuje sztuke...u mnie poezja w pewnym sensie to 100% mnie przetłoczone przez inspiracje, warsztat, wyobraźnie,atmosfere chwili w której piszę.....oto mi chodzi..nie mówie o autobiografi w poezji <img> <img>
Ostatnio zmieniony czw 01 sty, 1970 przez Anonymous, łącznie zmieniany 1 raz.