Anafora
Moderator: Tomasz Kowalczyk
- Jan Stanisław Kiczor
- Administrator
- Posty: 15130
- Rejestracja: wt 27 sty, 2009
- Lokalizacja: Warszawa
- Kontakt:
Anafora (środek stylistyczny) (także epanafora, gr. anaphorá ?podniesienie?) ?
lit. celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: zdań, zwrotek, wersów...
Stosowana jest w poezji i oratorstwie.
Na przykład
Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce! (...)
(Danuta Wawiłow ? "Szybko")
lub
To ja, Kasandra.
A to jest moje miasto pod popiołem,
A to jest moja laska i wstążki prorockie,
A to jest moja głowa pełna wątpliwości.
(Wisława Szymborska ? "Monolog dla Kasandry")
Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej.
wg: Wikipedii
lit. celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: zdań, zwrotek, wersów...
Stosowana jest w poezji i oratorstwie.
Na przykład
Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce! (...)
(Danuta Wawiłow ? "Szybko")
lub
To ja, Kasandra.
A to jest moje miasto pod popiołem,
A to jest moja laska i wstążki prorockie,
A to jest moja głowa pełna wątpliwości.
(Wisława Szymborska ? "Monolog dla Kasandry")
Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej.
wg: Wikipedii
Imperare sibi maximum imperium est
„Dobry wiersz zdarza się rzadziej / niż zdechły borsuk na drodze (…)” /Nils Hav/
„Dobry wiersz zdarza się rzadziej / niż zdechły borsuk na drodze (…)” /Nils Hav/