Aluzja brzmieniowa

Słowo o literaturze

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Jan Stanisław Kiczor
Administrator
Posty: 15130
Rejestracja: wt 27 sty, 2009
Lokalizacja: Warszawa
Kontakt:

Post autor: Jan Stanisław Kiczor »

Aluzje brzmieniowe do zjawisk językowych, mając charakter stylizacji, stanowią całkiem odrębną sferę zastosowania instrumentacji głoskowej.

Spotyka się je przy naśladowaniu brzmień obcojęzycznych w materiale języka rodzimego nie poprzez wprowadzenie obcych słów i zwrotów, ale jakby przez imitowanie, podrabianie charakterystycznych cech fonicznych danego języka w oderwaniu od konkretnych, istniejących w nim i obciążonych określonymi znaczeniami wyrazów.

Przykład:

Tiewnaja piewunnica
Miłoj mi raduny!
Zwoniestie, zagóristie
Swietoładi struny!

Wjarkoti żurczałowo,
Wjunica płaczewna,
Grustiwie piczałowo
Tiewnaja słopiewna!

(J. Tuwim - O mowie rosyjskiej)

Do tej sfery zjawisk należą wszelkie rodzaje stylizacji brzmieniowych: archaicznych, gwarowych, żargonowych itp., polegające na tworzeniu słów nowych bądź przekształcaniu istniejących, zgodnie z przyjętymi wyobrażeniami o fonicznych właściwościach naśladowanego stylu.

Wg: Zarys Teorii Literatury
Imperare sibi maximum imperium est

„Dobry wiersz zdarza się rzadziej / niż zdechły borsuk na drodze (…)” /Nils Hav/