Okudżawa Bułat "Pożegnanie z Polską"

[Liliana]

Прощание с Польшей - Агнешке Осецкой

Мы связаны, поляки, давно одной судьбою
в прощанье и в прощенье, и в смехе, и в слезах:
когда трубач над Краковом возносится с трубою --
хватаюсь я за саблю с надеждою в глазах.

Потертые костюмы сидят на нас прилично,
и плачут наши сестры, как Ярославны, вслед,
когда под крик гармоник уходим мы привычно
сражаться за свободу в свои семнадцать лет.

Свобода -- бить посуду? Не спать всю ночь --
свобода? Свобода -- выбрать поезд и презирать коней?..
Нас обделила с детства иронией природа...
Есть высшая свобода. И мы идем за ней.

Кого возьмем с собою? Вот древняя загадка.
Кто будет командиром? Кто -- денщиком?
Куда направимся сначала? Чья тихая лошадка
минует все несчастья без драм и без труда?

Прошу у вас прощенья за раннее прощанье,
за долгое молчанье, за поздние слова...
Нам время подарило пустые обещанья.
От них у нас, Агнешка, кружится голова.

Над Краковом убитый трубач трубит бессменно,
любовь его безмерна, сигнал тревоги чист.
Мы -- школьники, Агнешка, и скоро перемена,
и чья-то радиола наигрывает твист.

1966


Pożegnanie z Polską - Agnieszce Osieckiej


Polacy, nas już dawno związała przeszłość jedna,
I śmiech, i łzy pożegnań, i wybaczenia czas:
I dziś, gdy nad Krakowem codzienny słychać hejnał -
Dłonią po szablę sięgam, z nadzieją patrząc nań.


Ubranka ciut przetarte jak ulał na nas leżą,
Jak niegdyś Jarosławny, sióstr naszych słychać płacz,
Gdy przy organków dźwiękach idziemy jak żołnierze,
Aby za wolność oddać swe siedemnaście lat.


Cóż znaczy słowo wolność? I jakie treści niesie?
Czy to, że kupisz bilet i pomkniesz w siną dal?
Czy może to, że nocą powłóczysz się po mieście?
Jest inna, wyższa wolność. Idziemy za nią w ślad.


Kogo weźmiemy z sobą? Odwieczna to zagadka.
Kto będzie komendantem? A ordynansem kto?
Dokąd pójdziemy najpierw? I czyja to kasztanka
Ominie fale nieszczęść, bezpieczny znajdzie ląd?


Wybaczcie, proszę, drodzy, to wczesne pożegnanie,
Milczenia długie lata i późne echa słów...
Obietnic czas już minął i niech tak pozostanie,
Bo mogłyby, Agnieszko, uderzyć nam do głów.


Trafiony strzałą trębacz na wieży gra niezmiennie,
I nad Krakowem płynie hejnału czysty dźwięk.
Agnieszko, nam jak uczniom, ogłoszą zaraz przerwę,
I cudze radio twistem zagłuszy bicie serc.

1966

Dzisiaj dzień urodzin Agnieszki Osieckiej. Przypominam tę piękną piosenkę.

http://www.youtube.com/watch?v=5QK1u2NyKCY

[Jan Stanisław Kiczor]

Jest to bardzo wysmakowane i piękne tłumaczenie. Znam kilka innych, ale to podoba mi się chyba bardziej.
Rozumiem, że Twoje Liliano.
Ale jeśli tak, to po co pod tłumaczeniem data 1966 r.? Rozumiem, że jest to data powstania oryginału. Jeśli tak, to pod tłumaczeniem winna być, jeśli już, data tłumaczenia.

:kwiat: <img>

[Liliana]

Witaj, Janie!
Tłumaczenie moje. A co do daty, to faktycznie data powstania oryginału, jakoś zawsze tak pisałam.
Jest mi ogromnie miło, że Ci się podoba, starałam się.
Pozdrawiam serdecznie <img>

[biedronka basia]

:kwiat: :kwiat:
:-)

Pozdrawiam serdecznie Liliano

[Jan Stanisław Kiczor]

[quote=""biedronka basia""]jest piekne, wyjatkowe[/quote]

Wszystko, co Liliana robi, takie jest... :D

:kwiat: <img>

[Liliana]

[quote=""biedronka basia""]Twoje tlumaczenie jest piekne, wyjatkowe [/quote]

Biedroneczko, dziękuję bardzo :kwiat:

[Jan Stanisław Kiczor]

:kwiat: :kwiat: <img>

[Bożena]

dołączam do gratulacji :kwiat:

[Liliana]

[quote=""Bożena""]dołączam do gratulacji[/quote]

bardzo dziękuję <img>