mitochondrialna Ewa nie spoglądała w przeszłość

[Tomasz Kowalczyk]

Mario, raz jeszcze sugeruję nie tyle czytanie ze zrozumieniem, ile niepisanie wszystkiego, co ma się na języku. Bo czasami niedorzeczności wychodzą.

[Maria]

Nie rozumiem Tomku Twojego stanowiska dotyczącego moich komentarzy.
Czy tylko należy pisać Och i Ach? Ja naprawdę na serio traktuję wszystkie wiersze i komentarze.

[Liliana]

przy okazji Twojego wiersza poczytałam sobie trochę o tej naszej pra-pra-pra-,
wiersz spełnił rolę dokształcającą w moim przypadku,

[Tomasz Kowalczyk]

Księga Rodzaju jest przecież wielką metaforą. Wierzę w Mitochondrialną Ewę!
Dziękuję, Liliano!

[Hanna L.]

Podoba mi się spokój, jaki emanuje z tego wiersza.

Pozdrawiam

[Maria]

kiedy przyjdzie pora
podniesie wysoko głowę i wyciągnie ręce

znowu stanie się pierwszą i jedyną

Nie wierzę, że kiedykolwiek to się stanie; przecież mężczyzna na to nie pozwoli.

[Julka]

kiedy przyjdzie pora
podniesie wysoko głowę i wyciągnie ręce

Oby tak sie stało.

Lubię mądre treści.
Gdyby to ode mnie zależało, oddałabym wszystkie pieniadze świata
i wszystkie niesamowite wynalazki i impet dążenia do jeszcze więcej...
za radość z samego istnienia, spokój ducha, za tak niewiele niezbędnego do egzystencji
i radości z samego bycia wśrod piękna natury na świecie.

[Tomasz Kowalczyk]

Hanno L.: To spokój przed burzą. Nastąpi koniec pewnej epoki, która nie podda się tak łatwo. Nikt dobrowolnie nie lubi oddawać władzy.
Julko: Jest nas już dwoje.

[Edward Skwarcan]

Nie mogłem przełknąć tylko dyskietki
Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

Faktycznie, niedługo trzeba będzie wyjaśniać, co to znaczy "dyskietka".

Dzięki za przeczytanie!

[Jesienny syn]

Naprawdę piękny, potrzebny i mądry wiersz z głębią i przesłaniem jestem pod wrażeniem.

Mam nadzieję, że nie obrazi się pan, gdy napiszę jak go rozumiem.

Na początku, gdyby miała dar jasnowidzenia postąpiłaby inaczej.

Dalej, czyżby nawiązanie do Księgi Rodzaju z uznaniem ziemi za tak oczywistą własność, że nie warto o niej mówić?

Chwytaj i uciekaj! Nawiązanie do człowieka pierwotnego. Naprawdę, ta strofa jest piękna.

Z czasem świat się zmienia, ale ludzie pozostają tacy sami. Zaś Ona - spokojna. I uważam, że właśnie taka postawa jest najcenniejsza.

W sumie faktycznie. Na co komu ten wyścig szczurów? Według mnie nie jest on potrzebny. Lepiej pozostać sobą.

Czekać, a gdy nadejdzie czas podjąć walkę, odegrać swoją rolę.

"pierwszą i jedyną"... Po tym wersie zdaje mi się, że pisze Pan nie tyle o Ewie biblijnej, co raczej Ewie naturalnej, czyli Ziemi, zwanej przez starożytnych Greków Gają.

Gratuluję pomysłu i wykonania tematu zawartego w świetnym wierszu.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz sprzed kilku lat... Dziękuję za jego przypomnienie.

Pozdrawiam

P.S. Na Ogrodzie wszyscy jesteśmy na "ty".

[Łoboda]

Kobieta zawsze na drugim planie, chociaż są wyjątki. Ale najczęściej kobietę stawiają wysoko dla podziwiania nóg, nie głowy. Wiersz ciekawy ale treść podana jakoś tak beznamiętnie jak wiadomości z gazety. Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

Dzięki, Łobodo, za przeczytanie wiersza.

Pozdrawiam

[maybe]

Przypomniałam sobie z wielką przyjemnością :) Taki pro-kobiecy :) Pozdrawiam i życzę dobrego 2018 :)