Jesieninowi
Moderator: Tomasz Kowalczyk
3 października minęła 120 rocznica urodzin Siergieja Jesienina. Oto dwa wiersze wspólczesnych poetów, poświęcone Jesieninowi:
Bondariewskij Lew - *** (О, поэтизмы-атавизмы..)
О, поэтизмы-атавизмы,
Миазмы чувственных болот!
О, эти пошлости-трюизмы.
Сердца бросающие в лёт!
О, вызывающие слёзы
Слова несвязной болтовни!
Недосягаемый для прозы,
Дух вдохновенья, осени
Стихи! О, как сумел Есенин
Сказать, прожить и умереть,
Чтоб повседневным воскресеньем
В стихотвореньях не стареть!
***(O, poetyzmy- atawizmy...)
O, poetyzmy - atawizmy,
Miazmaty czułostkowych bagien!
O, trywialności, o, truizmy,
Serca rzucane komuś w darze!
Łzy wywołane poprzez słowa,
Gdy zwykła toczy się rozmowa!
Nieosiągalny wciąż dla prozy
Duchu natchnienia, opromieniaj
Wiersze! Jak umiał je Jesienin
Zapisać, przeżyć, wreszcie umrzeć,
Aby codziennie zmartwychwstawać
W poezji, którą wielbią ludzie!
Judenko Władimir - Сергею Есенину
Казалось - избитая тема:
поезда, поцелуй прощальный...
Но остановится время
над следами огромной тайны!
Потом (когда сбудется многое,
а ещё большее - нет)
отыщут берёз белоногую
рощу, бежавшую вслед.
После, когда для поэта
дни перестанут течь,
увидят - как много света
его зародила речь.
Siergiejowi Jesieninowi
Zdaje się – temat oklepany:
pociąg, ostatni pocałunek…
Lecz wciąż do niego powracamy.
Ten sekret trudno nam zrozumieć.
A potem (gdy się ziszczą plany,
albo i nie, co też się zdarza),
to białonogich brzóz zagajnik
wezwie, by iść po jego śladach.
A wreszcie, kiedy przed poetą
dzień jasny się na wieczność schowa,
ujrzymy, jakim blaskiem świecą
i ile znaczą jego słowa.
Bondariewskij Lew - *** (О, поэтизмы-атавизмы..)
О, поэтизмы-атавизмы,
Миазмы чувственных болот!
О, эти пошлости-трюизмы.
Сердца бросающие в лёт!
О, вызывающие слёзы
Слова несвязной болтовни!
Недосягаемый для прозы,
Дух вдохновенья, осени
Стихи! О, как сумел Есенин
Сказать, прожить и умереть,
Чтоб повседневным воскресеньем
В стихотвореньях не стареть!
***(O, poetyzmy- atawizmy...)
O, poetyzmy - atawizmy,
Miazmaty czułostkowych bagien!
O, trywialności, o, truizmy,
Serca rzucane komuś w darze!
Łzy wywołane poprzez słowa,
Gdy zwykła toczy się rozmowa!
Nieosiągalny wciąż dla prozy
Duchu natchnienia, opromieniaj
Wiersze! Jak umiał je Jesienin
Zapisać, przeżyć, wreszcie umrzeć,
Aby codziennie zmartwychwstawać
W poezji, którą wielbią ludzie!
Judenko Władimir - Сергею Есенину
Казалось - избитая тема:
поезда, поцелуй прощальный...
Но остановится время
над следами огромной тайны!
Потом (когда сбудется многое,
а ещё большее - нет)
отыщут берёз белоногую
рощу, бежавшую вслед.
После, когда для поэта
дни перестанут течь,
увидят - как много света
его зародила речь.
Siergiejowi Jesieninowi
Zdaje się – temat oklepany:
pociąg, ostatni pocałunek…
Lecz wciąż do niego powracamy.
Ten sekret trudno nam zrozumieć.
A potem (gdy się ziszczą plany,
albo i nie, co też się zdarza),
to białonogich brzóz zagajnik
wezwie, by iść po jego śladach.
A wreszcie, kiedy przed poetą
dzień jasny się na wieczność schowa,
ujrzymy, jakim blaskiem świecą
i ile znaczą jego słowa.
Ostatnio zmieniony pn 26 paź, 2015 przez Liliana, łącznie zmieniany 2 razy.
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
La, dzięki za zwrócenie uwagi, ignorantka ze mnie, zaraz poprawię,Latima pisze:Li, dlaczego wprowadziłaś przecinki po serca, łzy w I strofie?
a co do wierszy - masz prawo do swojego zdania, La, mnie było bardzo miło Cię tutaj gościć
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,