Jadąc do Auschwitz

[Oremus]

I.
Znów byłem niewierny
jej oddech jeszcze za granicą snu
obok brzuch z dwoma tętnami
wzdrygasz się na dotyk
albo na łomotanie do drzwi

II.
bezimienny synu twoim żywiołem
ciemna noc
strzeż się proroków
z wątrobą za paznokciami
nad ranem ogłosisz śmierć poezji

w meandrach zdarzeń zakiełkuje wnuk
cudownie ocalony przed łyżeczkowaniem
nic dla niego poza jałowością dysput
o przerzutniach
zabłąkanym szrapnelem wybuchnie
w śliskim wnętrzu Niemki

jej krzyk Jesus nie do odróżnienia
od Gott mit uns
ale czy to ma jakieś znaczenie

noc o zapachu potu
powtórzy wszystkie pytania
odpowiedzią cisza
to nic
to kończy się czas

III.
Daremnie szukać w turkocie kół głosu Pana
na ścianie wagonu piszę łajnem
wiersz na pożegnanie

[Florian Konrad]

Podoba mi się, choć patosuje strasznie.

[Oremus]

Mimuś
Masz rację, jeśli chodzi o II. Ale to wizja, którą PL wyrzuca z siebie głosem Sybilli, nie może więc być inaczej.
Dziękuję za opinię.

[Maria]

Przeżycia, przeżucia...
i samo życie.

[Oremus]

Maria
Przeżycia też, w większości jednak wyobraźnia.
W cichości wiersz dedykowałem dziadkowi, który zginął na wiele lat przed moim urodzeniem.
Dziękuję, że zajrzałaś.

[firletka.]

Po prostu poruszył mnie twój wiersz... Wszystko.

[Oremus]

Dziękuję, firletko

[Tomasz Kowalczyk]

nad ranem ogłosisz śmierć poezji

Pomysł nie nowy, bo pochodzący z 1949 roku. Wówczas Theodor Adorno wyraził się następująco: „Nach Auschwitz ein Gedicht zu schreiben, ist barbarisch“ (pol. "To barbarzyństwo, pisać wiersze po Auschwitz").

Pozdrawiam

[Oremus]

Tomasz Kowalczyk
Okazało się, że można pisać. Zbawienny (?) skutek zapominania.
Dziękuję za poświęcony czas.

[Bożena]

Na mnie zrobił wrażenie- nie wolno zapomnieć o tamtej tragedii-

W cichości wiersz dedykowałem dziadkowi, który zginął na wiele lat przed moim urodzeniem.

- choćby dlatego- dobrze, że wiersz powstał- pozdrawiam

[Oremus]

Nie da się nie zapomieć, tak będzie zawsze. Nowe ofiary i nowi oprawcy, aż do końca czasu. A powód? Czy musi być powód? Wszak stworzeni zostaliśmy na czyjeś podobieństwo...
Dziękuję, Bożeno, że zajrzałaś.

[WierszeAmatora]

No właśnie -stworzeni zostaliśmy na czyjeś podobieństwo- Nasz najstarszy protoplasta ma krew na rękach.

[Oremus]

WierszeAmatora
Tak, okazuje się, że Teoria Wszystkiego ma luki.
Dziękuję, że zajrzałeś.

[cortessa]

To naprawdę piękny utwór. Sprostałeś bardzo trudnej tematyce, Autorze.

[Oremus]

cortessa

Niespodziewany powrót staroci . Znam Twoje surowe oceny, stąd ta pochwała cieszy w dwójnasób.