Sonet dla zwykłych ludzi

[Jan Stanisław Kiczor]

Sonet dla zwykłych ludzi

Bóg wcale nie oszalał. Oszaleli ludzie,
mający wolną wolę i świadomość czynu.
A na bulwarze ciała; sióstr, mężów i synów
i zbłąkana nadzieja - obdarta ze złudzeń.

Planowana nienawiść, tchórzliwe demony,
wynurzają się z długo budowanych cieni,
w kierunku bezradności, którą trudno zmienić
gdy śmierć nadchodzi z całkiem nieznanej nam strony.

Niewinni, szarzy ludzie zwykłej codzienności,
płacą krwawe rachunki za szaleństwo świata,
za idee, że można przeciwności swatać,
za cynizm, za obłudę, ucieczkę czy pościg.

Czy wśród ciszy konduktów, martwej, chociaż tłumnej,
nadal wierzyć będziemy, że Człowiek - brzmi dumnie?

.

[Pan M]

Prawdy stare jak ludzkość, przekazane współczesnym językiem. Dobra robota jak dla mnie.
Pozdrawiam Panie Stanisławie i życzę dobrej nocy
Skromny wierszokleta.

[Oremus]

Zupełnie inne oblicze J. S. Kiczora, dla mnie o wiele bardziej ciekawe. Wiersz skłania do polemiki.
Wizja człowieka o wolnej woli, wystawionego silnemu oddziaływaniu Zła i możliwości jego uniknięcia, jest niczym innym, jak koncepcją świata jako cyrku, czy raczej areny, stworzonej przez Boga dla własnej rozrywki (?). On tylko obserwuje bez mrugnięcia i nie daje nawet znaku kciukiem. Dopiero post factum, na Sądzie, dowiemy się, czy walczyliśmy po stronie Dobra, czy Zła. Chyba coś nie tak?
Trzecią zwrotkę odbieram jako krytykę ”multi-kulti”. Lecz, czyż odrzucając tę koncepcję, nie odrzucamy zarazem Chrystusowego „...a bliźniego swego, jak siebie samego”?
Serdecznie pozdrawiam.

[Fred]

Oremusie pleciesz. Bóg szanuje wolną wolę człowieka i pozwala mu rządzić tą ziemią, którą według biblijnej formuły człowiek ma czynić sobie poddaną. W wierszu ani słowa o tym, że Bóg się nami bawi, a człowiek ponosi jednak konsekwencje własnego używania tej wolnej woli. Na pytanie gdzie Bóg był w chwili masakry, w której ginęli przypadkowi niewinni ludzie można odpowiedzieć tylko tak: Ano był tam, gdzie ludzie wyznaczyli mu jego miejsce, gdzie go odsunęli, zmarginalizowali, postawili w kącie, bo gdyby przestrzegali choćby katalogu mojżeszowego (wszyscy - również ci ślepi z nienawiści zamachowcy) nie doszło by do tragedii.

[Oremus]

Fredzie,
akceptuję Twój punkt widzenia, polemizowałbym tylko z "katalogiem".
Reszta w PW.
Serdecznie pozdrawiam.

[Wiesława Ptaszyk]

Ciekawy, przejmujący sonet. Wielu zadaje sobie dzisiaj podobne pytania, co z kondycją ludzi, skąd tyle okrucieństwa, nienawiści...wobec drugiego przypadkowego człowieka...i najgorsze, że nie wiele można zrobić " gdy śmierć nadchodzi z całkiem nieznanej nam strony"...bo przecież trudno wszystkich podejrzewać, to chyba byłoby najgorsze.
Pozdrawiam:)

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny wiersz, Janie!

Pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

za idee, że można przeciwności swatać

Może: "ideę"? Jedną czy kilka?
Wiersz podyktowany aktualnymi wydarzeniami zwykle nie jest najwyższej próby, bo "na chybcika" montowany - u Ciebie jak zwykle wysokie loty.

[Fred]

Fredzie,
akceptuję Twój punkt widzenia, polemizowałbym tylko z "katalogiem".
Reszta w PW.
Serdecznie pozdrawiam.

Miałem na myśli rzecz jasna dekalog, komputer spłatał mi figla.

[Leon Gutner]

Leo polemizował nie będzie .
Ile ludzi tyle zdań .
Wiersz w dobrze mi znanej formie Janowej którą tak lubię .

Z uznaniem L.G.

[Jan Stanisław Kiczor]

Serdecznie dziekuję za zatrzymanie, poczytanie i komentarze.

Mariolu! Idea niby generalnie jest jedna, ale w różnych "miejscach" funkcjonuje z różnymi doprecyzowaniami i na różnych "warunkach". Sądzę, że nie zgrzeszę, gdy zostawię.

Pozdrawiam wszystkich.

[Liliana]

Piękny angielski sonet, Janie.

Czy wśród ciszy konduktów, martwej, chociaż tłumnej,
nadal wierzyć będziemy, że Człowiek - brzmi dumnie?

Kiedyś pozwoliłam sobie dokończyć tę myśl Maksyma Gorkiego:

Człowiek to brzmi dumnie, a najbardziej... w trumnie. I chyba coś w tym jest.

Pozdrawiam, Liliana

[Goodfella]

AMEN! Ja sem zwykły ludź, więc sonet również dla mnie. Tekst lekki i przyjemny w odbiorze, porusza istotne kwestie. Bardzo dobry! Pozdrawiam

[niepozorny]

i zbłąkana nadzieja - obdarta ze złudzeń.

Wydaje mi się, utarło się mówić -odarty ze złudzeń.
Autorowi słów (Maksymi Gorki) "...człowiek to brzmi dumnie..." i piewcy socjalizmu, nie starczyło wyobraźni, by przewidzieć do czego człowiek jest zdolny.

[Mariusz]

Jak widać, pięknych wierszy nam nie brakuje, gorzej z ludźmi... Z przyjemnością się zatrzymałem. Pozdrawiam serdecznie