Moherowe żale do UE

[Łoboda]

my
ze skraju Europy ciągle ocieramy się o niebycie
jednak nie tracimy wiary w sens i przyszłość
los zna wartość naszych rąk i choć nosimy już tyle śladów
jego brutalności znowu wierzymy że nasz kraj
będzie taki jaki zechcemy

ty zwiodłaś nas
mamiąc awansem do światowego dobrobytu
kurewsko sprytną kalkulacją
znając powody wspólnoty strachu elit
agentów i nadzieję mas na stabilną przyszłość
w zamiarze miałaś burzyć
rozpuścić i skasować nam polskość

przebiegła jesteś
za pysk kredytem trzymasz
niemiecka dominacja dyktuje nowy uniwersalizm

lecz nasz los jest tutejszy i nie będziemy nikim innym
gdy na salonach nie będzie już błaznów elity
zawstydzimy cię
artykułując głośno własne interesy

my kochający Polskę

[Tomasz Kowalczyk]

Zamiast poezji wyszła propagandówka. Niektóre fragmenty jakby żywcem wycięte z gazetki agit-prop.

Pozdrawiam

[spirytysta]

jego brutalności znowu wierzymy że nasz kraj

chyba coś się pogmatwało z wersyfikacją

mamiąc awansem do światowego dobrobytu

Nie wiem, czy mam dyskutować z wierszem czy z poglądami... w każdym razie pamiętam lata 90-te i w porównaniu do bałaganu, bezrobocia i dziadostwa tamtych czasów naprawdę można powiedzieć, że żyjemy w światowym dobrobycie.


Co do wiersza: myślę, że trochę szkoda marnotrawić talent i czas na taką tematykę.

[Łoboda]

Tematyka aktualna, może nie na wiersz. To moje spojrzenie na rzeczywistość. Dziękuję za poświęcony czas i komentarze.

[Tytoalba]

Adekwatny tytuł... Podpisuję się pod Spirytystą. Szkoda przestrzeni poetyckiej na taki temat.