A może

[bezsenność]

a może tak pooddychać
wyjście za próg
odpłaca się od święta niespodzianką

świeże strzępy jesieni
czepiają się stóp
ile tu parasoli
zdążających nie wiadomo dokąd

rozdający wizytówki wrzesień
wtajemnicza ptaki
w przyjazd młodszych braci

słońce w sekrecie
zmierza ku dworcowej poczekalni
odjeżdżają stąd pociągi na zachód

krople kończą występ ulicznego grajka
szybko chowa skrzypce
i garść mokrych monet

zegar na dzwonnicy
wybijając kolejną godzinę
jest zaskoczony faktem
czas spływa kałużami

[Tomasz Kowalczyk]

Niczym pozytywnym mnie ten wiersz nie zaskoczył. Temat stary jak świat zrealizowany w dodatku dosyć niezgrabnie.

Pozdrawiam

[Irena]

świeże strzępy jesieni

czepiają się stóp

rozdający wizytówki wrzesień

wtajemnicza ptaki

słońce w sekrecie

krople kończą występ ulicznego grajka

zmierza ku dworcowej poczekalni

zegar na dzwonnicy

wybijając kolejną godzinę

Brzmi to strasznie wyliczankowo, do tego powtarzasz ące w różnych kofiguracjach / np. zdążających, rozdający, wybijając.../

Jeszcze bym przy nim posiedziała, bo do zupełnie straconych nie należy.

Pozdrawiam serdecznie.