Na uwięzi

[Łoboda]

mały głodny człowiek stoi na ulicy
płuca domagają się dymu
i serce aż dudni
a w portfelu dwadzieścia trzy grosze

stoi w miejscu dzwoniąc butelkami
buddyści mówią duhkha

wypełnione procentową cieczą ciało
raz w ciągłym ruchu raz w bezwładzie
staje się nieregularne
nabiera kształtu gnijącej masy

mały żałosny śmierdzielek
odwracasz głowę
zamykasz okno

strzelają puszki

on znowu odpływa
w granice swojego innego świata
zamkniętego w znanych kształtach
i gorączką słów niekontrolowanych
zapala sobie
kolejny znicz

[maybe]

Cóż, każdy ma swoją drogę. Pozdrawiam

[Łoboda]

Tak, każdy ma swoją, tylko droga nałogów biegnie stromo w dół i kiedy nieopacznie na nią się wejdzie raczej nie ma odwrotu...z górki na pazurki. Dziękuję za komentarz.

[maybe]

To prawda, ale wydaje się to być rodzajem próby, z którą się trzeba zmierzyć. Albo damy radę, albo ... niestety. I nikt tu nie pomoże, choćby chciał.

[Łoboda]

Tylko nieliczni wychodzą z tej próby zwycięsko.