na ulicy Sierocej

[neuroleptyk]

na Sierocej

znów listopad mamrocze
na ulicy Sierocej
lewitują tęsknoty
w cieniu zmurszałych ścian
radość kona przy płocie
śmierć tu życiem na co dzień
ciężko mówić mi o tym
bo to przykry jest stan

snuje dzieciak się w ciszy
ledwo słychać jak dyszy
tylko czasem zachlipie
został na świecie sam
spija z czary goryczy
przepływ myśli tętniczy
permanentnie na stypie
nieobecny a trwa

świat ze szkła i betonu
dojść do siebie nie pomógł
lęki są jak myśliwi
wyczekują na strzał
broń ma wiele poziomów
aż do armagedonu
tu nic nie jest na niby
każdy by się tu bał

w końcu zacznie uciekać
zwid fantazmat kaleka
przez usiane tragedią
ziemie życiowych dróg
ssak odcięty od mleka
noc na mokrych powiekach
ta ostatnia pokrewna
nawet obcy już bóg

[megi]

Drugi obrazek z cyklu 'ulice życia'. Malowniczy wiersz z klimatem beznadziei, zgrabnie napisany.

[neuroleptyk]

Dziękuję Megi za chwile na wierszem i komentarz

[Zdzisław]

Dobry, rytmiczny, nie zgrzyta. Zatrzymana w wierszu cząstka życia ludzkiego.

[Leon Gutner]

Piękny przejmujący . Dotyka formą nastrojem i treścią . Zatrzymuje . Porusza .
Leo z największą przyjemnością

Z uszanowaniem L.G.

[Wiesława Ptaszyk]

Najbardziej spodobała mi się trzecia cząstka, chociaż cały wiersz wart uwagi

Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Zdzisławie, cieszę się że nie zgrzyta, dziękuję za komentarz.
Leonie, dziękuję bardzo za komentarz, cieszy niezmiernie że wiersz trafia.
Wiesiu, Tobie również dziękuję i za chwilę nad wierszem i za kilka słów pod nim
Pozdrawiam serdecznie

[Mariusz]

...a, ile poziomów ma broń? Jak dla mnie tekst pisany na siłę i do tego nieudolnie, patetyczny. Pozdrawiam i przepraszam za szczerość.

[neuroleptyk]

Mariuszu, broń ma wiele poziomów, jak w tekście. Dziękuję za komentarz i taki jest dla mnie cenny, jedyne co w nim zbędne to przeprosiny, bo tylko szczere komentarze są coś warte. Pozdrawiam serdecznie