Jesteśmy

[Michał Gajda - ku pamięci]

Piszę listy do Ciebie, bo wiem, że odczytasz
z nierównych rzędów liter niewyraźny kontur
rysunku mojej twarzy i okruszek życia
jak opowieść bez końca oraz bez początku.

Nie muszę się przedstawiać i pisać adresu,
bowiem znasz wszystkie słowa, nim na końcu zdania
postawię czarną kropkę i zanim odlecą
wersy w przeszłość, gdy przyszłość to ziemia nieznana.

Dlatego pilnie słucham, kiedy odpowiadasz
bębnieniem deszczu w szyby lub skrzypieniem śniegu,
szelestem białej kartki, która jak liść spada,
bo mówi każda nuta, szepcze każdy szczegół.

Spoglądam przez soczewkę gładkiego bursztynu
na promień zatrzymany w słonecznej żywicy.
Jaśnieje czyste niebo, letni dzień nadpłynął
ale nie chcę mu minut, ani godzin liczyć.

Znajduję Twoje ślady albo się domyślam
sekretnej obecności na jawie i we śnie,
więc nowy list napiszę. Nie muszę go wysłać,
gdyż wystarczy mi pewność, że po prostu - jesteś;

[Wiesława Ptaszyk]

Piękny wiersz

[Maria]

To oczywiste, że piękny. Na tej alejce nie ma innych. Tym razem z serii, można rzec - rozmowy pożegnalne.
One są podobne u Jaśka Gąsiennicy i u hrabiego Jana N-katego. Kiedy nadchodzę te chwile, dusza czuje i robi się milej, a rozum zbiera wszystkie swoje siły, by elegancko wmaszerować do mogiły.

Ech Misza! - Spokojnie tam?

[maybe]

[Leon Gutner]

Misza mówi że spokojnie :) I jak pisze , pisze do nas . Są wiersze więc jest i Michał . Z nami .

Ukłony L.G.

[perełka]

piękny jak wiele wierszy Miszy , dobrze, że można je czytać

[megi]

Misza wiedział, jak trafić do czytelnika. Poczułam się, jakby do mnie ten list.

[Tomasz Kowalczyk]