pustostan

[Pier Dułka]

Nocą, gdy huczą we mnie dni,
właściwie nieprzeżyte,
czuję się jak pień wydrążony
przez wszystkie pory roku,
nawet te, o których Vivaldi
nie miał pojęcia.

Zawsze wierzylem, że wobec
ogromnej rozpiętości koszuli
i niezliczonej ilości dziupli pod żebrami,
radosne wiewiórki będą w nieskończoność
układać wiersze o jarzębinie
a ptaki założą filharmonię.

Wietrze, który wytrząsasz nade mną gałęzie,
zbaw mnie od wszystkiego zmurszałego
i daj alibi drwalowi,
by uratował tyle ile trzeba
na jeden choćby pamiętnik.

[megi]

Nocą, gdy huczą we mnie dni,
właściwie nieprzeżyte
ze względu na pogodę
czuję się jak pień wydrążony
przez wszystkie pory roku,
nawet te, o których Vivaldi
nie miał babiego ani złotego pojęcia.

Zawsze wierzylem, że wobec
ogromnej rozpiętości koszuli
i niezliczonej ilości dziupli pod żebrami,
radosne wiewiórki będą w nieskończoność
układać wiersze o jarzębinie
a ptaki założą filharmonię.

Wietrze, który wytrząsasz nade mną gałęzie,
zbaw mnie od wszystkiego zmurszałego
i daj alibi drwalowi,by uratował tyle ile trzeba
na jeden choćby pamiętnik.

Podoba mi się, świetna metaforyka.
Przemyślałabym jeszcze to co pogrubiłam, według mnie jest zbędne.
Babie i złote pojęcie nawiązuje jak sądzę do babiego lata i złotej jesieni, samo w sobie bardzo fajne, lecz tutaj stanowi jakby nadsłowie.

[Pier Dułka]

słuszne uwagi choć alibi zostawię