przenikanie

[lilo]

śmierć oswaja nas nieuchronnie
planuje życia z precyzją
co do minuty nim zgasną

świty rozbudzone grą świateł
w przestrzeni znajdują czas
i miejsca na czułość wspólną kawę
celebruję smak i dotyk

nim zbiegnę po schodach

zatrzymam ciepło by zderzyć się
z chłodem ulicy pozbawiona tarczy
ochronnie kulę się z zimna i wstydu

gdy oczy tysiąca innych wbijają się
w plecy bezwolnie kruszeję wtedy

śmierć wnika jak w laleczkę voodo

[Jesienny syn]

Mi jakoś nie leży puenta. Bo tu wszystko takie ładne, zgrabne i z sensem, a tu nagle laleczka voodo się pojawia nie do końca wiadomo skąd.

I jak dla mnie na wstydu wiersz mógłby się skończyć, bo ty czy np. Tska inwersja "kruszeję wtedy" na pewno jest pożądana?

To tylko moje subiektywnie zdanie i mogę nie mieć racji.

Pozdrawiam

[Liliana]

Życie i śmierć przenikają się wzajemnie. Myślę, że i jedno, i drugie trzeba starać się oswoić, ale czy to w ogóle jest możliwe? Tyle pytań rodzi Twój wiersz, lilo.

[megi]

Nie jest dla mnie jasne, dlaczego peelka odczuwa wstyd.

[maybe]

Widzę kogoś wrażliwego, zbyt mocno zwracającego uwagę na to co napływa z zewnątrz, wręcz przerażonego tym.

śmierć oswaja nas nieuchronnie
planuje życia z precyzją
co do minuty nim zgasną

A przecież to życie ma planować życie :) Daje do myślenia.
Pozdrawiam :)

[Tomasz Kowalczyk]

Nic oryginalnego z wiersza nie wywnioskowałem. Autorka powieliła truizm.

Pozdrawiam

[lilo]

Dziękuję Wam za chwile z wierszem, zarówno za refleksje, jak i uwagi.

[Archangels]

Temat stary jak świat i chyba tylko starożytni podchodzili do śmierci inaczej niż obecnie mam na myśli Egipcjan.
Rozumiem dlaczego pl odczuwa wstyd o śmierć onaża wdzystkie postępki delikwenta za to nie rozumiem po co mieszać do tego dzikie obyczaje murzynów zwiąxane z tym voodoo?
Nie lepiej zakończyć : śmierć przenika jawę i sen?
Tekst przypomniał mi wiersz Poe The Raven w nim świetnie o śmierci napisał.

[Archangels]

Sorry za błędy coś mi klawiatura szwankuje.

[lilo]

Archangels- dzięki