znak

[Wiesława Ptaszyk]

to był jeden z tych zimowych wieczorów
gdy do domu każdą szparą wnika ziąb

siedzieli w kręgu
przy smużącym świetle lampy
dzieci na siennikach najmłodsze w kołysce

ptaki potulnie oddawały ciepło
ich puch
unosił się nad pochylonymi głowami

Franciszek wyjrzał za próg
całe niebo w purpurze
będzie wojna

posmutnieli

[Tomasz Kowalczyk]

Ładny wiersz, ujmuje prostota przekazu.

Pozdrawiam

[Boogie]

Jakbym oglądał starą, pożółkłą fotografię. Że łzą w oku i ściśniętym gardłem. Serdeczności

[maybe]

Mnie ujmuje nie tylko prostota, ale i spokój w wierszu - zresztą charakterystyczny dla Twoich wszystkich wierszy. Wiesiu

[Wiesława Ptaszyk]

Magdo, Tomku, Bogusiu, Basiu - serdecznie dziękuję za ciepłe słowa pod wierszem

[Hanna L.]

Niezwykły wiersz.
z pozdrowieniem

[Ewa Kłobuch]

Wspomnieniowo i (jak zwykle) bardzo emocjonalnie.
Z przyjemnością, Wiesławo

[Wiesława Ptaszyk]

Haniu, Ewo - dziękuję

[niezapominajka]

Wielka pokora wobec życia Bardzo mi się podoba

[Hexe]

Piękny wiersz.
Spokój przed burzą, a może zakamuflowany strach.


Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

niezapominajko, Hexe - serdecznie dziękuję Pozdrawiam

[Liliana]

Przywołałaś i moje wspomnienie, bardzo podobne.

[perełka]

Wiesiu bardzo lubię to Twoje pisanie
przywołujesz wspomnienia i nadajesz im inny wymiar- to cenne ;-)
pozdrawiam M

[Wiesława Ptaszyk]

Lili, Małgosiu - dziękuję cieszę się, że wiersz nie trafia w próżnię.

Pozdrawiam serdecznie

[Dorota Chołody]

Od pierwszego wersu budujesz, Wiesiu, niezwykle ciepłą atmosferę.
Puenta niespodziewana, kompletne zaskoczenie.

Pozdrawiam

_