Etalaż

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Florian Konrad
Posty: 903
Rejestracja: pt 26 lut, 2016

Post autor: Florian Konrad »

czeka nas jedynie światło i mrok
(kto ma pewność, co dziś wypadnie?)
żadnych kolorów pośrednich


otwiera się małe i puste niebo
na drodze, którą idziemy - rozbite szkła
i przeglądające się w nich lśniące ptaszory

błąkają się w sobie
(zobacz, kochanie, jak pięknie określiłem
wewnętrzne rozdarcie
szykuje się literacki Nobel, jak nic!)


klimat jak w filmie z Brandonem Lee:
(kto strzela celniej – ty czy ja?)
ścieżyna pełna rozbitych butelek

przytulona para
(kapłanka i chłopiec wierniejszy od psa)
scala się w plastikowe serduszko
niepalny kwiat


przywiązania zwierzęcia nie da się kupić
- mówię z uśmiechem mrużąc oczy

słońce jeszcze długo nie zajdzie
Ostatnio zmieniony śr 20 cze, 2018 przez Florian Konrad, łącznie zmieniany 1 raz.
księżycowa
Posty: 832
Rejestracja: ndz 14 lut, 2016

Post autor: księżycowa »

Proszę jaki Florian liryczny :mrgreen:
Bardzo mi się podoba. Plastikowym serduszkiem mnie ująłeś:)
Fajny tytuł, biorąc pod uwagę ironię w niektórych fragmentach i takie trochę obnoszenie się peela z uczuciem.
Mimuś pisze:zobacz, kochanie, jak pięknie określiłem
wewnętrzne rozdarcie
Ano pięknie :-D
"Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu"
Florian Konrad
Posty: 903
Rejestracja: pt 26 lut, 2016

Post autor: Florian Konrad »

dziękuję serdecznie. potrafię być liryczny, a może lirycznawy :-D spod mordy diabła przeziera buzia małego aniołka :mrgreen: :mrgreen: