dopalanie

[Pier Dułka]

Nie byłaś ognia stróżem w zakochaniu moim
dolewając oliwy w niepewności dłonie,
aby płomień zdradliwy udawał, że płonie,
aby strach jeszcze dłużej wiedział, że się boi.

Nie byłem ognia stróżem w rozkochaniu naszym
zasypiając przyjaźnie w milknącym popiele,
aby wszystko co ważne nie znaczyło wiele,
abym mógł trochę dłużej łez twych nie zobaczyć.

Nie płonie już nasze domowe ognisko
tłumaczymy sobie, że tak było trzeba,
żeby uratować zimną świata bliskość.

Żeby się już więcej o nikogo nie bać
nasza wielka miłość na policzkach przyschła,
by zgasnąć jak iskra w podróży do nieba.

[Leon Gutner]

Cóż Pier - ten wiersz to kolejny dowód że jesteś moim ulubionym autorem

Z uszanowaniem L.G.

[maybe]

A może - stróżem ognia? Żeby uniknąć inwersji. Ale to tylko techniczne drobiazgi, bo liczy się treść, a ta jest piękna.

[Pier Dułka]

rzeczywiście początkowo było stróżem ognia, ale.. inwersja konieczna by rym środkowy dzielił pierwsze dwie strofy na w miarę sensowne oddzielne wiersze, ponieważ podział następuje przed średniówką