Konradom niektórym

[maybe]

(Ocalić jedną małą istotę znaczy więcej niż cierpieć za miliony)


Ten pierzasty jegomość na środku chodnika,
na co czeka? Aż zdepczą? Ma skrzydła, niech leci.
Jedno zwiesił bezradnie – złamane, jak widać.
Biedny gołąb, lecz trudno, pilniejsze są rzeczy.

I pomóc mu nie mogę.
Cóż, setki spraw na głowie!

Kocur, wczoraj mijany, wyraźnie nie zdążył
jeszcze umrzeć na drodze. Ofiara pośpiechu.
Przyśnił mi się, a we śnie był cały i zdrowy.
I zapytał: pochylić się bałeś człowieku?

Nie mogłem! Nic nie mogę
przez nadmiar spraw na głowie.

Rano kundel szedł za mną uparcie i długo.
Znacznie marniej wyglądał niż w zeszłą niedzielę.
Co za ludzie, totalnie bez sumień – wyrzucą,
a pies czeka naiwnie aż ktoś go zabierze.

Żal psiska, lecz nie mogę.
Za dużo spraw na głowie.

Wreszcie nic nie przeszkadza i można się skupić.
Przejrzę pisma, wszak wiedza bieżąca potrzebna.
Jakiś apel … Mój Boże! Wzrok dziecka już utkwił
drzazgą w mózgu. I koniec na dzisiaj skupienia.

Nie mogę, ach, nie mogę!
Mam tyle spraw na głowie,
splecionych z losem świata.
A stale coś rozprasza.

[Boogie]

Nie koń, alem rad. Z przesłania i z faktu, no, może nie ojcostwa ale reanimatora . Serdeczności ślemy, ja i mój chłopak

[AS]

ludzie którzy przechodzą obok obojętnie
są bardziej pokaleczeni niż zwierzęta
o których opowiadasz

[J-23]

Warto było zajrzeć.

pozdrawiam

[Ewa Kłobuch]

Mamy tyle wymówek... Jak byłam w lipcu we Wrocławiu, to pod jednym z restauracyjnych stolików leżał mężczyzna. Ludzie nad nim przechodzili, tuż obok zajadali się frytkami, pili, palili i nic. Żadnej reakcji. Smutne:(

[Tomasz Kowalczyk]

Przed polskim społeczeństwem jeszcze sporo pracy...
Ale podam pozytywny przykład: pewnego lata szedłem z moim synem, Kamilem, na spacer wzdłuż pewnej drogi powiatowej. Szliśmy chodnikiem i nagle dziecku zapragnęło się położyć na brukowanej powierzchni. Ja wiedziałem, że niewiele wskóram, ciągnąc Kamila ku górze, czekałem więc, aż zechce wstać. Nie reagowałem gwałtownie, ponieważ chodnik był rozgrzany słońcem i o żadnym przeziębieniu nie mogło być mowy. ledwie syn się położył, a co chwila zatrzymywały się samochody, z których wypadały - przede wszystkim - kobiety i pytały, co się dziecku stało i jak mogą pomóc... Piękny odruch...

Pozdrawiam

[Ewa Kłobuch]

Piękny, ale rzadki. U nas na wsi jak tylko zdarzy się jakiś wypadek samochodowy ludzie przybiegają, wyciągają ofiary i udzielają im pierwszej pomocy. Niedawno byłam świadkiem podobnego zdarzenia w zupełnie innych okolicach. Owszem, zatrzymało się mnóstwo samochodów, ale tylko po to żeby robić zdjęcia.

[perełka]

Chciałam dać podobny komentarz do tego jaki dał As, wobec tego podpisuję się pod nim, a autorce uściski za ten wiersz posyłam

[Leon Gutner]

Ludzie są różni dlatego tak mnie cieszą wiersze .
Takie wiersze cieszą mnie ogromnie .

Z przyjemnością L.G.

[maybe]

Bardzo Wszystkim dziękuję za przepiękne komentarze. Często się zdarza, na szczęście, że ludzie reagują i są chętni do pomocy, to budujące :)

[Ampeliusz]

Pięknie i boleśnie o ludzkiej znieczulicy aż ręce opadają z bezradności.

[maybe]

Dziękuję, Ampeliuszu :)

[Hanna L.]

Bardzo fajny i mądry wiersz.
Pozdrawiam

[niezapominajka]

W zeszłym roku ratowałam z synem meduzy, które dzieci wrzucały do wiaderek tak dla zabawy. Kiedy kilka razy wyjaśniliśmy, że nie wolno męczyć istot, dzieci przestały je zbierać i tłumaczyły innym, że nie wolno...
Ważny wiersz...

[spirytysta]

Piękny wiersz, do którego warto wracać.