drabina głupców

[Ewa Kłobuch]

siedzenie ma tę przewagę nad leżeniem
że łatwiej o kontakt wzrokowy
więc patrzę nie podejrzewając cię o żadne uczucia
wyższe od blatu na którym opieram łokcie
jakiś metr nad ziemią ciągnie lecz nie od podłogi
od ciebie ciągnie Igo

staram się nie myśleć o niczym ważnym
o powrocie i niebie rozwieszonym nad miastem
zamiast gwiazd pociski
wybiją nie okno a wszystkie w które choć raz spojrzałaś
ale ty lubisz brzęk szkła bezdroża i wnyki
obłość drzew ich dygot w zbrylonym powietrzu
najtrudniejsze są wschody
światłonośnych słońc żarówek
kwestia przystosowania się do nowych warunków

za dużo żeber w zbyt małej klatce
więc wyciągamy z nich kolejne szczeble

[AS]

o jakości i klasie wiersza decydują metafory;
to nie Twoja wina, że Twoje są najlepsze;

ale
opakowanie też się liczy;
w wytwornych restauracjach
nie podają wykwintnych dań na plastikowych talerzach...

[maybe]

siedzenie ma tę przewagę nad leżeniem
że łatwiej o kontakt wzrokowy

Faktycznie I za Asem - podziwiam Twoje metafory :)

[niezapominajka]

Wiersz do powrotów

[Monikam]

Ładny wiersz