Streaking

[Florian Konrad]

po raz pierwszy budzę się w wierszu
ława, dwa fotele, wersalka
- wygląda całkiem jak przytulny pokój

nie może być zbyt sensownie. przynosisz gar
pełen trującej kawy. parzy, ale da się pić
z fusów - ułożyć rubaszną puentę

nagość i ostry błysk, wpadamy w siebie
by rozproszyć się na tysiące myśli
rozbiec po ścianach, pod tynk

i jesteśmy siedmiolistnymi biedronkami
których znalezienie zwiastuje niechybny zgon
albo inne weselicho

szuka nas głupi dociekliwiec
kuje cement spajający wersy

uważaj - dotkniesz, choćby opuszkiem palca
i spełni się kolorowa klątewka
będziesz musiał gnać prosto przed siebie
by patrzyli
by potępiali

nie liczyć się z późniejszą karą
bać ewentualnej nagrody