gdy umiera wiara
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Godziny żółwim tempem człapią opieszale,
jedna drugiej podobna, okryte żałobą,
już nie łaknę, nie marzę, żegnając się z tobą,
budzę się w codzienności naznaczonej żalem.
Historia jakich wiele. Zatoczyła koło
spirala niedomówień, kłamstw i win wzajemnych,
nie ważne czy przez ciebie, czy może przeze mnie
dna sięgnęła, z którego podnieść się nie zdołam.
Niczego już nie pragnę i na nic nie czekam,
dni przeszłe oraz przyszłe nie mają znaczenia
odkąd się mnie zaparłeś, masz mnie na sumieniu.
To smutne, gdy umiera w nas wiara ( w człowieka)
jedna drugiej podobna, okryte żałobą,
już nie łaknę, nie marzę, żegnając się z tobą,
budzę się w codzienności naznaczonej żalem.
Historia jakich wiele. Zatoczyła koło
spirala niedomówień, kłamstw i win wzajemnych,
nie ważne czy przez ciebie, czy może przeze mnie
dna sięgnęła, z którego podnieść się nie zdołam.
Niczego już nie pragnę i na nic nie czekam,
dni przeszłe oraz przyszłe nie mają znaczenia
odkąd się mnie zaparłeś, masz mnie na sumieniu.
To smutne, gdy umiera w nas wiara ( w człowieka)
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura
Perełeczko, ale smutno... i jeszcze zniknęła Twoja uśmiechnięta buzia
W pierwszym wersie w żółwim tempie i człapią opieszale, to samo znaczy.
nieważne* napisałabym razem.
Pozdrawiam, śląc uśmiech i kwiaty
W pierwszym wersie w żółwim tempie i człapią opieszale, to samo znaczy.
nieważne* napisałabym razem.
Pozdrawiam, śląc uśmiech i kwiaty
Kobieta ma niewyobrażalną siłę. Potrafi jak Fenix odrodzić się z popiołów i nic to, że na dzień dzisiejszy czuje się martwa, jutro, pojutrze jeszcze pokaże światu swoja moc....czego peelce najszczerzej życzę
" siła pióra leży w pokorze do własnego słowa"- Mithril
- Wiesława Ptaszyk
- Posty: 2007
- Rejestracja: śr 06 lip, 2016
- Lokalizacja: Nowy Tomyśl
Smutny wiersz, chyba każdy kiedyś w życiu doświadczył podobnego stanu - niemocy...na szczęście życie potrafi zaskakiwać, wierzę w pozytywną odmianę, i z serca tego peelce życzę
Ostatnio zmieniony ndz 23 wrz, 2018 przez Wiesława Ptaszyk, łącznie zmieniany 1 raz.
-
- Posty: 778
- Rejestracja: pn 12 mar, 2018
W człowieka - tak, ale mam nadzieję, że w ludzi - nie
Wiesiu kiedy ktoś zawiedzie nasze zaufanie,umiera w nas wiara w drugiego człowieka, ale również tracimy wiarę w siebie
o tak, to sytuacja nie do pozazdroszczenia, peelka ma świadomość, że musi sama sobie podać rękę, oby Twoje życzenia ( za które pieknie dziękuję) miały moc sprawczą
o tak, to sytuacja nie do pozazdroszczenia, peelka ma świadomość, że musi sama sobie podać rękę, oby Twoje życzenia ( za które pieknie dziękuję) miały moc sprawczą
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura
- Tomasz Kowalczyk
- Administrator
- Posty: 4448
- Rejestracja: wt 10 cze, 2014
Bardzo mi się spodobał Twój wiersz. Takie momenty są bardzo wdzięczne do umieszczenia ich w poezji.
A "nieważne" napisałbym zdecydowanie łącznie.
Pozdrawiam
A "nieważne" napisałbym zdecydowanie łącznie.
Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Tomku- dziękuję pięknie za pochlebną opinię
pisownia pozostaje ( juz tłumaczyłam Madzi) gdyż - tu partykuła " nie" w formie zaprzeczenia - w sensie nie ( jest) ważne czy przez ciebie, czy przeze mnie dna sięgnęła...
Fredzie- o tak, czujemy się okropnie i w dodatku tylko my, sami sobie możemy jakoś pomóc, dziękuję
pisownia pozostaje ( juz tłumaczyłam Madzi) gdyż - tu partykuła " nie" w formie zaprzeczenia - w sensie nie ( jest) ważne czy przez ciebie, czy przeze mnie dna sięgnęła...
Fredzie- o tak, czujemy się okropnie i w dodatku tylko my, sami sobie możemy jakoś pomóc, dziękuję
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura