Smakowite godziny

[Irena]

skracała dystans do minionej młodości
stawiając drobne kroczki a ona wciąż uciekała
goniła drobiąc odwrócona od tego co teraz

kromka chleba z omastą nie smakowała
milsze było wspomnienie jego głosu jego ust
nim okraszała każdy dzień podzielony
zegarową kukułką która z wnętrza tykającego domku
wyprowadzała mężczyznę na łzy i kobietę

na pogodę ducha

[Michael]

Smakowicie. I cóz tu dodac?

Ireno - .


Pozdrowienia,

M.

[Irena]

Kochani, odtąd będzie kobieta wychodziła z domu, tylko na pogodę ducha

Dziękuję i pozdrawiam

[Liliana]

stawiając drobne kroczki a ona wciąż uciekała
goniła drobiąc odwrócona od tego co teraz

Ładny wiersz, Irenko, ale czy stawiając, drobiąc nie za blisko?

Pozdrawiam

[lilo]

Podoba mi się obrazowanie, metaforyka i ten niesamowity klimat w Twoim wierszu w pierwszej strofoidzie dokonałabym drobnej korekty, dwa ostatnie wersy - za dużo tam czasowników. Druga strofoida jest świetna, no i ta puenta!!! Brawo

[Bożena]

Piękny, klimatyczny- a puenta świetna- pozdrowienia ślę

[Wiesława Ptaszyk]

Piękny wiersz, Irenko Takimi godzinami, nawet po latach, chce się smakować...

[Irena]

Bardzo wszystkim dziękuję za czytanie i słowo pod wierszem.

Pozdrawiam

[firletka.]

Puenta świetna