Dzień nr 102

[Leon Gutner]

„ Nie każdy z nas powraca po tak solidnej pustce ( L.G.) ”



Zanim się zapali naturalnie zgaśnie
nie zapłonie więcej nie wystarczy tlenu
ale ty potrafisz tak zrobiłaś właśnie
schowaj to dla siebie i nikomu nie mów

nagle go odnajdziesz na krawędzi życia
i nikt się nie dowie że to tajemnica

kiedy wreszcie przyjdzie odejdzie na zawsze
zniknie i nie musisz wcale go tłumaczyć
pójdziesz pewnie za nim tworząc nową prawdę
nawet jeśli nie wiesz co dokładnie znaczy

ale wiesz że przecież na mrugnięcie powiek
już na ciebie czeka jakiś inny człowiek

kiedyś mu to oddasz co ci obiecałem
będę już daleko tylko z przeczuciami
lecz szczęśliwie życie nie jest czarno białe
a my nie jesteśmy nigdy nigdzie sami

zrób więc to co musisz niech będzie jak zawsze
jeśli ktoś cię dostrzegł ty pozwól mu patrzeć

zanim się otworzy zamknie i zatrzaśnie
nie pchaj się na siłę dziurką wpłyń od klucza
kiedy się przeciśniesz znowu będziesz jaśnieć
u mnie swoją pustkę los wciąż będzie mruczał

usiądź i poczekaj na niego nie na mnie
ja zapomnę czasem mam zawodną pamięć

[Liliana]

Pięknie napisane, Leo.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz-majstersztyk. Zachwyca formą i treścią.

Pozdrawiam

[perełka]

Leo, bo od tego pochylania mi garb urośnie...
ale i tak muszę napisać, że - loki chylę!

[J-23]

Po piątej setce będzie łatwiej.

Po drugiej jeszcze boli.

Wiersz - czapki z głów.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Kapelusz z głowy Leona z uszanowaniem oddanym czytającym i refleksją się dzielącym .

Z podziękowaniem L.G.

[cortessa]

Dziękuję za piękny wiersz!

[Leon Gutner]

Dziękuję za miły odbiór .

Z uszanowaniem L.G.

[maybe]

lecz szczęśliwie życie nie jest czarno białe
a my nie jesteśmy nigdy nigdzie sam

To tylko jedno z wielu świetnych i trafnych spostrzeżeń w wierszu. Bardzo, bardzo - i forma, i treść

[Leon Gutner]

Leo bardzo dziękuję May .

Z uszanowaniem L.G.