nie bój się nie będziesz sama

[neuroleptyk]

nie bój się nie będziesz sama tylu dawno już odeszło
pewnie da się dusze bliskich już z daleka łatwo poznać
kiedy pójdziesz w sen niebieski śmierci niewidzialną ścieżką
powiedz kto na ciebie czeka kogo babciu ty tam spotkasz

spotkam córkę co przedwcześnie zmarła w wieku lat piętnastu
nie nasycą starcy śmierci ona jest i młodych głodna
ach jak mało na tym świecie moja Madzia miała czasu
a poza nią powiedz proszę kogo babciu jeszcze spotkasz

syn mój także umarł młodo wódka mu zniszczyła życie
żadna siła z ciągu picia wyrwać nigdy go nie mogła
a cierpienia z tego tyle dzień za dniem i tydzień w tydzień
a poza nim kogo jeszcze kogo jeszcze babciu spotkasz

mąż pracował na stróżówce u dobrego gospodarza
dużo palił jakaś siła prosto w serce go ubodła
ach nie wiemy tego nigdy co i kiedy nam zagraża
a z kim jeszcze oprócz dziadka się zaświatach Babciu spotkasz

ojciec mój był dobrym chłopem własnych rąk żelazną siłą
stawiał mury tego domu modlić się nam kazał co dnia
zmarł na raka kiedy słońce wczesnym lipcem się mieniło
kogo jeszcze dziecko drogie kogo jeszcze ja tam spotkam

masę krewnych z miast dalekich rozsypanych po tym kraju
wszystkie ciotki których nigdy ci nie było dane poznać
dusze wielu Twoich bliskich już na ciebie tam czekają
kogo babciu tam w zaświatach kogo babciu jeszcze spotkasz

[Leon Gutner]

Pomysł sposób podania forma wszystko na tak .
Leo pod wrażeniem .

Z uszanowaniem L.G.

[cortessa]

Elokwentnie podana myśl. Przeczytałam z przyjemnością.

[Liliana]

Dobrze napisane, neuroleptyku.

kiedy pójdziesz w sen niebieski śmierci niewidzialną ścieżką

Gdybyś w części tego wersu zmienił szyk - niewidzialną śmierci ścieżką - to nie byłoby zawahania w rytmie.

[Hexe]

Mnie jakoś razi to ... ach... w 2/3, 3/3 i 4/3 strofie.
Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Leo, dziękuję bardzo, tym bardziej że pomysł z życia(czy może ze śmierci?) wzięty, dlatego ważny dla mnie.
Cortesso, Tobie również dziękuję i cieszę się
Lilianno, co prawda nie myślałem o tym podczas pisania wiersza, ale wydaje mi się teraz, że zwolnienie podczas czytania owego wersu, spowodowane zawahaniem rytmu, wychodzi mu nawet na plus, takie małe wytrącenie w ważnym momencie. Dziękuję bardzo za komentarz i pochwałę.
Hexe, rozumiem że może razić, ale w moim odczuciu to dobry sposób na oddanie bólu mówiącej w wierszu. Dziękuję bardzo za komentarz i kwiatka

[Ewa Włodek]

dedykowany, więc - w porządku. Ja popełniłam kiedyś podobne epitafium dla babci...
Pozdrawiam, Ewa

[neuroleptyk]

Ewo, dziękuję za ślad pod wierszem. Bardzo chętnie przeczytałbym epitafium napisane przez Ciebie.
Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Hexe, myślałem o tych "achach" i lekką korektą jednego się pozbyłem, ale nie wiem czy to coś zmienia w sumie