Z martwych wstanie

[Julka]

Z martwych wstanie

Zmarszczyły się wspomnienia, wyblakły widoki
Niewyraźnie majaczy Obrazów biennale
Przewinęły się lata cząsteczką epoki
Niezapisanych zdarzeń nie da się odnaleźć

Tylko pustka natrętnie wśród codziennej ciszy
W dni deszczowe i wietrzne krzyk demonów budzi
Nieświadomością głucha przyszłych mar nie słyszy
Szepczących że nie wierzą w śliską dobroć ludzi

Którzy idą gromadnie do Chrystusa grobu
Zmartwychwstałego dla nich złudną skruchę dzielić
Gdzie pokorny baranek zewnętrznie się wzrusza
By nazajutrz zapomnieć o wielkiej niedzieli

Ci co już przeminęli choć jeszcze istnieją
Czekają bez nadziei by Chrystus zmartwychwstał
grubych murów nie skruszą pragnieniem - nadzieją
Tylko ten krzyk demonów. Ktoś zapukał? Cisza…
22 kwietnia 2019 rok

[Hanna L.]

Podoba mi się klimat wiersza, coś w nim jest z romantycznych ballad.
Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Świetny wiersz, bardzo mi się podoba

[Julka]

Magda. Hanna L., neuroleptyk,

Bardzo dziękuję za pozytywne przyjęcie mojego wiersza.
W moim wieku nie rozpycha się już romantyczność, ale raczej
głębokie przemyślenia nad sobą i światem.
Serdecznie pozdrawiam miłych gości.