co jeszcze

[Wiesława Ptaszyk]

dalej schody

słońce
przesuwa filary
z benedyktyńską regułą

któż jak Bóg

spaść za mewą
w powietrzny wir

zapomnieć o skrzydłach

[Tomasz Kowalczyk]

Piękne, łagodne Słowo... To Słowo jest już rozpoznawalne.

Pozdrawiam

[cortessa]

Piękny spokój w Twoim wierszu.

[Irena]

Ostatnio ze znajomym malarzem zastanawiałam się czy można namalować ciszę, spokój.
Przekonywał mnie, że można...przynajmniej słowami, jak u Ciebie.

[Hanna L.]

Wiesiu, witaj w Gdańskim Klubie Poetów.
Wiersz inny od Twoich dotychczasowych. Miło było poczytać.
Pozdrawiam

[Dorota Chołody]

Czytam z przyjemnością i zaciekawieniem, tym bardziej, że nowa tematyka, Wiesiu, i inny styl niż dotychczas.
Pozdrawiam serdecznie

_

[Wiesława Ptaszyk]

Tomku - jakże miło przeczytać mi Twój komentarz. Dziękuję i pozdrawiam

Cortesso - dziękuję, za chwilę pod wierszem i ciepłe słowo.
Pozdrawiam serdecznie

Ireno - też o tym myślałam - jak oddać nastrój, emocje...nie nazywając ich wprost...Dziękuję za Twoje czytanie.
Pozdrowienia posyłam

[Wiesława Ptaszyk]

Haniu- dziękuję za powitanie, cieszę się z zaproszenia i że Ciebie tam spotykam.
Trochę odmiany nie zaszkodzi.

Serdeczności posyłam

dmc - dziękuję Dorotko, zdaję się, że zamknęłam pewien cykl "przeszłościowy", choć raz po raz coś z niego jeszcze tu zamieszczę.

Serdecznie Cię pozdrawiam

[perełka]

ileż treści w tak krótkiej formie, brawo

[Liliana]

[Hexe]

Pięknie
Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Perełko, Liliano, Hexe - dziękuję za chwilę u mnie

Pozdrawiam serdecznie

[Wiesława Ptaszyk]

Magdusiu - i Tobie serdecznie dziękuję ( niechcący pominęłam)

[Mariola Kruszewska]

zapomnieć o skrzydłach

Zapomnieć? Raczej pogodzić się z tym, że ich nie ma i nigdy nie było, że całe to gadanie o wzbijaniu się to tylko mrzonki naiwnych :)

[Wiesława Ptaszyk]

Może i tak Mariolu, może i tak..., pogodzić się z nieuniknionym, żyć w ciszy...

Dziękuję za ślad