wiersz oddychający sobą

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Pier Dułka
Posty: 1541
Rejestracja: pn 01 gru, 2008

Post autor: Pier Dułka »

Małe miasteczko, kilka szarych ulic...
Pan w niedopiętej na później koszuli
próbuje zrozumieć wszechświat
aby świat przytulić.

Domek drewniany, kilka starych krzeseł...
Pani przy winie, a przy pani piesek
rysuje ogonem plany
na najdłuższą jesień.

Późno już,wrzesień. Udało się przespać.
W kieliszku z winem zacumował wszechświat
i wcisnął coś światu w kieszeń.
Może to poezja?
wszystko to nic a nic to właściwie wszystko
perełka
Posty: 3540
Rejestracja: wt 04 gru, 2012

Post autor: perełka »

wow :rozyczka: :rozyczka:
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura
Awatar użytkownika
Leon Gutner
Posty: 7856
Rejestracja: czw 15 kwie, 2010
Lokalizacja: Olsztyn
Kontakt:

Post autor: Leon Gutner »

Mega klimat .
Ale zakończenie mogłoby być mocniejsze i obszerniejsze .

Z uszanowaniem L.G.
" Każdy dzień to takie małe życie "
Awatar użytkownika
Tomasz Kowalczyk
Administrator
Posty: 4434
Rejestracja: wt 10 cze, 2014

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

Pier Dułka pisze:Może to poezja?
To tylko życie. Ale życie czasem bywa poezją.

pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.