Apoptoza

[czarnowidz]

Nie znajduję słów, tracą zasięg, w pęknięciach
ścian coraz mniej treści. Dlatego milczenie
dzielę na pół, w ciszy

drugie dno. Pierwsze przede mną, więc myśl
jeszcze górnolotnie. Z perspektywy dachów
łatwiej uwierzyć w spadanie.

[Michael]

Znane zjawisko: utrata zasięgu przez słowa. Zbyt znane. Niestety...
Mimochodem, niemniej ciekawie.

Pozdrowienia,

M.

[niezapominajka]

I cisza potrafi być piękna

[Tomasz Kowalczyk]

Zawsze najbardziej magiczne są okoliczności dla nas nieosiągalne. Tu wykluwa się nasza wiara...

Pozdrawiam

[cortessa]

Milczenie jest złotem, potrafi oczyścić duszę, udoskonalić modus vivendi et procedendi... Cisza jest piękna, ale... cisza jest ostatnia.

[księżycowa]

Cisza ma różny wydźwięk. Dla niektórych jest nawet sposobem na życie.
Tu ewidentnie peel myśli o spadaniu, dąży do jakiejś ostateczności. Apoptoza świadczy o pewnym procesie myślowym podmiotu i jest jego integralną częścią.
Milczenie z pewnością jest złotem, choć nie zawsze się to sprawdza. Czasami lepiej się "wyspowiadać" i zrzucić z siebie ciężar, ale to już inksza inkszość.
Tu podzielone jest na pół, może dobrze, bo jest to jeszcze jakaś furtka.
Ja w tym milczeniu bardzo wyraźnie słyszę głos. Ładny wiersz.