Eduard Asadow - Noc

[Liliana]

Noc

Gdy rozluźniły się objęcia,
Dziewczyna szybko się podniosła,
Wstydliwie suknię obciągnęła,
Strzepując resztki traw, listowia.

Noc odchodziła, z lekka dniało,
I, zagryzając wargi, dziewczę,
Ledwo słyszalnie, zapytało:
Czy teraz jesteś moim mężem?

W napięciu cały las zastygnął,
Zamarł rumianek, razem z miętą,
Lecz chłopiec trwał w milczeniu, tylko,
Jakby z poczuciem winy, westchnął…

Widocznie wtedy nie uwierzył
Czystym promieniom jej spojrzenia.
I jak, naiwnej, pomóc przeżyć
Tej gorzkiej nocy doświadczenia?!


Ночь

Как только разжались объятья,
Девчонка вскочила с травы,
Смущённо поправила платье
И встала под сенью листвы.

Чуть брезжил предутренний свет,
Девчонка губу закусила,
Потом еле слышно спросила:
— Ты муж мне теперь или нет?

Весь лес в напряжении ждал,
Застыли ромашка и мята,
Но парень в ответ промолчал
И только вздохнул виновато…

Видать, не поверил сейчас
Он чистым лучам её глаз.
Ну чем ей, наивной, помочь
В такую вот горькую ночь?!

1961 г.

[Tomasz Kowalczyk]

Serdecznie pozdrawiam!

[Liliana]

Z wzajemnością, Tomku1