osobniejemy

[Koberka]

skry z komina - miniaturowe komety
na dymnej powłoce nocy - świetlne drogowskazy
dla nieobecnych - szukania pierwszej gwiazdki
po właściwej stronie
wiją opuszczone gniazda w śniegu - zima porowacieje
jak trawertyn na schodach
do jednej lalki z urwanym korpusem
przez złośliwych braci

wczoraj stanęłam pod oknem - oszronione
szyby źrenic rejestrowały ruchy za firaną
i spod żeber – swoista wiwisekcja przez luft przedsionka

obrazy kurczyły się z rytmem kroków – szedłeś z trudem
przy poręczy balkonika - czteronożnego nosiciela rzeczy wszelakich
akurat wtedy czajnika - źródła parnych ewokacji
z mamą - nalej mi gorącej wody - mówiła

umarli nie parzą herbaty

wiatr zafurkotał włosami komet - kłują w oczy
obrazy z krwi i kości rozsypanych więzi
nie milknie skowyt serca

[Michael]

Bardzo dobrze się czytało Twoje osobnienie.


Pozdrowienia,

M.

[Irena]

akurat wtedy czajnika - źródła parnych ewokacji
z mamą - nalej mi gorącej wody - mówiła

Coś mi tu nie gra jeśli chodzi o budowę zdania.
Rozumiem co Autorka chciała powiedzieć, ale gramatycznie jest to moim skromnym zdaniem, błędne.

Widzę, że wierna jesteś tematyce wspomnieniowej.

Pozdrawiam.

[Koberka]

Michael, dziękuję. Ireno, podumam, dziękuję za uwagę. Czytałam ten wiersz wiele razy, ale jakaś zmiana oddająca wiernie myśl, nie przyszła mi do głowy, niemniej cenię sobie uwagi. Pozdrawiam serdecznie

[ćma]

W wierszu jest jakaś intensywność i żarliwość.
Czuje się prawdziwe emocje

[cortessa]

Z ciekawością przeczytałam Twój utwór.

umarli nie parzą herbaty

zaparzają
Co powiedziałabyś na zmianę czasownika?

[Koberka]

Z ciekawością przeczytałam Twój utwór.

umarli nie parzą herbaty

zaparzają
Co powiedziałabyś na zmianę czasownika?

Dziękuję za sugestię. W sumie też nieźle brzmi. Parzą dzieje się w teraz, zaparzają w przyszłości... Ale generalnie nie zmienia sensu. Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

Z zainteresowaniem przeczytałem Twój wiersz.

Parzą dzieje się w teraz, zaparzają w przyszłości...

"Zaparzać" to ciągle teraźniejszość.

Pozdrawiam

[Dorota Chołody]

Konsekwentnie prowadzisz kolejnymi obrazami do puenty.

Pozdrawiam

_

[Koberka]

Z zainteresowaniem przeczytałem Twój wiersz.

Parzą dzieje się w teraz, zaparzają w przyszłości...

"Zaparzać" to ciągle teraźniejszość.

Pozdrawiam

no niech sobie zobaczę :
(wzrokowcem jestem)

umarli nie parzą herbaty
umarli nie zaparzają herbaty

Racja. Nawet zaczynam się skłaniać ku wersji zaparzają. Dziękuję!

[księżycowa]

Czytałam w innym miejscu. Fajnie, że i tutaj mogę do niego wrócić.
Moje zdanie znasz Koberko. Bolesny wiersz. Nadal bardzo podoba mi się porowatość zimy;)

[Koberka]

Czytałam w innym miejscu. Fajnie, że i tutaj mogę do niego wrócić.
Moje zdanie znasz Koberko. Bolesny wiersz. Nadal bardzo podoba mi się porowatość zimy;)