barwy dopełniające

[lilo]

nanosisz mnie na płótno
muskając światłocieniem
delikatnie

jakbyś chciał zamknąć światło
w kropli miodu

(nie zastygam)

to nic że rozmyję się poza ramy
nabrzmiała od deszczu

stworzysz mnie od nowa

gdy odżyją krajobrazy pełne
pustego nieba
namalujesz ptaki wijące gniazda
w hebanowych włosach

potem chmury wilgotne od rozstań
i powrotów

(liryczne obłoki)

perkoz wyśpiewa z wiatrem
płomienną obietnicę może

znów usłyszysz

[Dorota Chołody]

Zaciekawił mnie Twój wiersz. Budujesz nieuchwytny nastrój
Pozbyłabym się jednak pierwszego wersu. Od razu podajesz wszystko na tacy i nie ma zaskoczenia. Podobnie z fragmentami w nawiasach - uważam, że to zbędne dopowiedzenia.

muskając światłocieniem
jakbyś chciał zamknąć światło

Nie sądzisz, że za blisko światłocień - światło? Może coś w zamian, nie zmieniając znaczenia?


Pozdrawiam.

_

[Hanna L.]

Jest bardzo subtelnie. Może światło zastapić słowem blask.
Pozdrawiam

[Michael]

Przepięknie nastrojowy ów malunek, wyobrażam go sobie.


Pozdrowienia,

M.

[ćma]

Po prostu pięknie

[Liliana]

W ciekawy sposób użyłaś tych barw, lilo

[lilo]

Doroto, dziękuję za cenne wskazówki, przemyślałam, naniosłam drobne zmiany w wersyfikacji, może teraz będzie lepiej, pomyślę jeszcze nad wierszem.
Cieszę się, że udało mi się zbudować nieuchwytny nastrój

Hanno, dziękuję pomyślę jeszcze nad tą zmianą

Michael, pięknie dziękuję :)

Ćmo, również dziękuję bardzo

Magdo, cieszę się, że zaintrygował, dziękuję

Liliano, dziękuję bardzo