haiku na dachu

[Margot]

[Plejada]

Jaki świetny obrazek. Autorka musi być niezłą obserwatorką.

[Vestka]

Z ciekawością przeczytałam :) Działa na wyobraźnię.

[Margot]

Magdo, Plejado, Vestko, dziękuję Wam Dziewczyny!
Sprawiłyście mi dużą radość.

Pozdrawiam serdecznie.

[Wiesława Ptaszyk]

ładnie skojarzone, teraz i ja widzę...

[Margot]

Dobrze nie być samotnym w zadziwieniach i zachwytach nad fragmentami świata.
Cieszę się.

[Krystyna Morawska]

Bardzo. Dobrze jest żyć na kartach wyobraźni.

[Margot]

Skoro tak twierdzisz...

Niezmiennie bardzo ciepło pozdrawiam i dziękuję.

[Tomasz Kowalczyk]

Dziękuję za ten wiersz. Dawno nie czytałem na Ogrodzie haiku.

Pozdrawiam

[Margot]

Kłaniam się i pozdrawiam Cię, Tomku.

[Michael]

Margot, ale pomysłowe z nich ptaszki.


Kawki
porzuciły komin i mostek obsiadły
- Panie kapitanie, jesteśmy głodne.
Coś byśmy zjadły.
Dowódca natychmiast zawołał
kucharzy. Już obiad dla ekstra gości
ci w pośpiechu
smażą.

Pozdrowienia.

[Margot]

Ogromnie mi miło, że wpadłeś, Michael.

Cieszy mnie, że humor Ci dopisuje.

Pozdrawiam.

[Michael]

Mnie było Bardzo miło przeczytać Twoje haiku.
Użyłaś tak zwanej techniki skupienia, prawda?

Cóż, sympatyczne wiersze sprawiają radość. I chęć, by odpowiedzieć... równie sympatycznie.


Pozdrowienia.

[Margot]

Technika skupienia? Łał!
Mieszkałam wtedy na ostatnim piętrze i z okna w kuchni widziałam ostatnie piętro i dach domu naprzeciwko. Kawki siedziały koło komina, chmury przesuwały się nad kominem i nad nimi. Jasne, patrzyłam dość długo i wtedy pojawił się parowiec.
Wszystko zaczęło płynąć. Kapitalne wrażenie. Trochę podobne do tego, kiedy siedzisz w stojącym na stacji pociągu, rusza pociąg na sąsiednim torze i nie wiesz, który zaczyna jechać. Może twój? Zawsze lubiłam bawić się tym złudzeniem.

Pozdrawiam i dziękuję za miłe słowa.

[Hanna L.]

Jakie ładne
Pozdrawiam