noc poety

[Margot]

[Tomasz Kowalczyk]

Bliska mi ironia zawarta w ostatniej zwrotce, którą uważam za najlepszą część wiersza. Bardzo starannie dobrałaś rymy i przez to tekst dobrze się czyta. Może w pewnych miejscach

po hipodromie duszy
same wielkie uczucia

oraz

mdli mnie od wzniosłych uczuć

poszukałbym oryginalniejszej metaforyki.

Pozdrawiam

[Margot]

Umiesz pomagać. Dziękuję. Ciekawi mnie Twoja opinia teraz.

Pozdrawiam.

[Hanna L.]

Masz talent do satyry.
Pozdrawiam

[Michael]

Z uśmiechem jak stąd do Sheffield. Mimo, iż kolejna noc bez wiersza.
Za przyjemność

Pozdrowienia.

[Vestka]

Hahaha genialna ostatnia strofka :D
Bo jak się tak usilnie chce, to się kluje i nie może wyjść...

Ale jakby się czasem miało wykluć, to poproszę o więcej takich wierszy. :D

Pozdrawiam!

[Margot]

Bardzo serdecznie Wam dziękuję; Hanno, Michaelu i Vestko.

[maybe]

Noce bez wierszy, horyzont szerszy ;) W dzień, oczywiście. Bardzo fajny wiersz

[Krystyna Morawska]

po hipodromie duszy

To wyrażenie najlepiej oddaje nocny wysiłek poety.

[Leon Gutner]

Noc bez wiersza to noc zmarnowana.

Coś fajnego jest w tym tekście. Zatrzymał Leona. Zamyślił.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Nie zmieniłaś zbyt wiele.

cienie wielkich idei

to nie jest zbyt interesująca fraza. Tak samo

po hipodromie duszy

No i

za dużo wzniosłych uczuć

W poezji poszukuję czegoś, co mnie zatrzyma, co jest nowe, oryginalne, własne, niebanalne...

[Margot]

Wróciłam do swojej pierwszej wersji, którą uznaję za ostateczną. Zauważyłam nagle, że ulegając Twoim radom zaczynam pomału niszczyć swój wiersz.
Może nie znalazłeś czegoś, co jest "nowe, oryginalne, własne, niebanalne".
Może za to jest prawdziwe?

Pozdrawiam.

[Margot]

Masz talent do satyry.

Dziękuję, Hanno. Mam taką nadzieję.

Pozdrawiam serdecznie.

[Margot]

Z uśmiechem jak stąd do Sheffield. Mimo, iż kolejna noc bez wiersza.
Za przyjemność

Cieszę się, że mój wiersz sprawił Ci przyjemność.
Odwzajemniam uśmiech.

[Margot]

Hahaha genialna ostatnia strofka
Bo jak się tak usilnie chce, to się kluje i nie może wyjść...

Ale jakby się czasem miało wykluć, to poproszę o więcej takich wierszy.

Dziękuję za Twoją rozbawioną pochwałę.

Będzie więcej, Vestko.